چودھری صاب

لکھاری
کرنل اقبال جان
ڈرائینگ روم نوں رگڑ رگڑ کے چمکاندیاں اوہ اکثر سوچدی سی کہ ایڈا جہاز جنھاں کمرہ کدی کدار آون والیاں پروھنیاں نوں اڈیکدا رہندا اے تے ا یھناں دے ٹبر نوں منجی پاون جوگی تھاں دی کال ای نہیں مکدی ۔
چوہدری بشارت دی نوکرانی شمع دی قسمت وچ وی سڑ سڑ سواہ ہونا لکھیا گیا سی۔ چوہدری صاب دے ویسے تے چوکھے سارے وپار سن پر سود دا وپار اوھناں دی تجوریاں دی اصل رونق سی۔ اجکل شمع دے گھر والے دے موڈھیاں اتے دوھری مصیبت آون پئی سی۔ اوہ ایس پریشانی توں نکلن واسطے ہتھ پیر مار رھیا سی کہ گھر دی روٹی ٹکر پوری کرئے ، سود دی قسط اکٹھی کرے یاں گھر دے دوجے خرچے ول دھیان کرئے ایہ سوچدیاں اس گل نیں بھوں ذیادہ پریشان کر دتاسی کہ چودھری صاب دے سود دا بقایا پنجی ہزار توں وی کراس کر گیا سی ۔تڑکے ویلے بوھے نوں کسی نے زور زور نال کھڑکایا تے شمع دوڑی دوڑی بوھا کھولن لئی پہنچی تے گرجدار واج نے میرے کن ای پاڑھ دتے۔۔۔” ایہہ گھر فوری خالی کر دیو ۔ سمان چکن دی کوشش نہ کرنا کیوں جے تھاڈے سود دی چوکھیاں قسطاں اجے باقی نیں” ۔
چوہدری جی اساں تھاڈی ساری حیاتی چاکری کیتی اے ساڈے اتے رحم کرو اسیں چھیتی تھاڈ ے پیسے موڑہ دیاں گے ۔ سلیم چودھری دے سا ھمنے ہتھ بنہھ کے کھڑا ہو گیا پر چوہدری دے متھے دیاں لیکاں ھور گھوریاں ھو گئیاں۔ شمع دا خیال سی کہ چوہدری دیاں ھر مندیاں تے چنگیاں خواھشاں پوریاں کرن مگروں اوہ انج متھے اتے اکھاں تے ایڈا وڈا ظلم نہیں کرے گا پر چوہدری دے اصولاں سا ھمنے اوھناں دی اک نہ چلی ۔
فجر دی نماز توں بعد تسبیح دے ہر دانے اتے سو سو واری ذکر کرنا چوہدری صاب دی بڑی پکی عادت سی۔ مسجد دے دروازے اتے شیخ صاب نال ملاقات وچ چوہدری صاب کہن لگے” شیخ جی میرا دل کردا اے کہ رمضان دے سارے روزے مکہ مدینہ وچ گزاراں۔ صرف دس لکھ دا خرچا اے پر مزا آجاندا اے” شیخ صاب نے تائید وچ بڑی زور زور دے نال سر ہلا دتا