کنجری دے دو بول

محمد شجاع الدین

میں آدم دا اک اجیہا روپ ہاں
جیہڑا ایہدا ہو کے وی ہن ایس دا نئیں
نام ، پچھان ، ذات ، زبان سبھ توں وکھ
پر ایہدے توں مرا علاقہ وکھرا نئیں
ایہدی گھر والی دے بچے میرے نیں
میرے بچے ایہدی گھر والی دے نیں
کیوں جے ساڈے دونہاں دا خصم ہے اک
اوہنوں دو بولاں نیں قیدی کیتا اے
مینوں ایہدی ہوس نیں روگی کیتا اے
او ماپیاں دی لاج توں بجھی بیٹھی اے
جنہاں اپنا بڈھیپا سوکھا کیتا اے
میری جم پل ، مری جوانی مری اخیر
ایس آدم لئی لکھی گئی میری تقدیر
دانہ ، پانی ، روٹی ، کپڑا ، اٹھن ، بیہن
اینہے اپنے پلیوں مینوں دتا اے
ایہدے تے میرے گھر دی دہلیج اک
تھکیواں لاون دی او نگھی سیج اک
پر ایہدے بوہے تے تختی پیئو دی اے
ایسے مارے ایہدی عزت ہوندی اے
مینوں ایس شریف پیو دی لوڑ نئیں
جنہوں میری نتھ لاوندیاں سوڑ نئیں
میں ایسے کنجر توں ڈاہڈی راضی ہاں
جیہڑا باجی کہہ کے میرا مل وٹے
کیوں جے او وی میرے وانگ حرامی اے
جے کر کوٹھے بوہا لاواں ایہہ لکھاں
آدم میرا پیئو وی اے خصم وی اے