لکھاری .. زاھد اقبال بٹ
حیاتی نال ان گنت جڑی کفیات نوں سنبھال کے پینڈا کرنا زندگی دا اصل ست ھے ، لمحاتی کفیات دیاں راھداریاں اپنا ٹورا ٹوری رکھدیاں نیں اجیئیاں کفیات دے لانگھے سب انساناں نوں جرنے پیندے نیں سھنے پیندے نیں ، تسیں ایھناں کفیات نوں پکی اکھ دماغ نال ویکھ سکدے اوہ ، سیھ سکدے اوہ پر ھتھی تے چیکن نال ڈک نھیں سکدے ، ایہ کفیات انسانی کندھاں نوں چیر دیاں دائیرے دی شکل وچ چرند، پرند تے حیاتی دے گرد گھمدیاں رھندیاں نیں ، بندے نوں احساس اوس ویلے ھوندا اے جدوں اوہ اس unpleasant situation دے ڈھائے چڑہ دا اے کیونجے pleasant situation دا ھر موڈ وارے وچ ھوندا اے تےبندہ ریجاں نال ھنڈاندا اے تے لنگھدے ویلے دا خیال تے حساب کتاب دماغ وچ نھیں رھندا پر خاص طور جدوں من پسند معاملے تھاڈی حیاتی دے آلے دوالے رونما نہ ھوون ، تے تھانوں پھڑتو پے جاندا اے ، گل وسوں باھر نظری آوندی اے ،دماغ ڈکرے ڈکرے ھو جاندا اے ، تھانوں گھبراون تے خوف کھاون دی تھاں ( شعور ) wisdom نال نبیڑا کرن دا آھر کرنا چاھیدا اے نہ کہ اپنے آپ نوں اپنی ھتھی پھٹڑ (زخمی ) کرنا اے ۔۔۔۔ سوال ایہ پیدا ھوندا اے کہ زیادہ تر لوکیں unpleasant Situation دا شکار کیوں ھوندے نیں ۔۔۔۔ مترا جواب سدھا سادہ اے جد تھاڈی روز دیھاڑے دی سوچ دا گیڑہ ھر ویلے ھر انسان نوں ” نوند رہ ” (ناخن) مار دیا گزر دا ھووے تے سمجھ لوو نحوست unpleasant Situations تھاڈے چوفیرے ڈیرے لائی بیٹھے گی فیر لکھ حجتاں کر لئی تیری جان نھیں چھٹنی ۔۔۔ مترا تیری جان نھیں چھٹنی۔۔۔۔۔ جے توں حیاتی دیاں گھرائیاں دا تارو ھونا چاھنا اے اپنے آپ اتے یقین کرنا چاھنا اے ، اپنے آپ نوں دوجیا دیاں اکھاں وچوں لبھنا چھڈنا چاھنا اے تے ھر شے دا پچھا کرنا چھڈ دے ، جت کے نعرہ مارنا چھڈ دے ، کھوٹے سکے چلانا چھڈ دے ، نشانہ کر کے تیر چلانا چھڈ دے ، ھتھ آئی شے لکانا چھڈ دے ، چھتی اتے بھانڈے سجانا چھڈ دے ، مونھ آئی گل کھنا چھڈ دے ، دوجیا دی زندگی دے کھوج لگانا چھڈ دے ، اپنی آئی دوجیا اتے پانی چھڈ دے ، لکیر دا فقیربن نا چھڈ دے ۔۔۔۔ مترا ۔۔۔ جے توں کجھ کھٹنا چاھنا اے ۔۔۔۔۔۔ تیرا ۔۔۔ پریت نال بھریا دماغ ھووے ،کرودہ توں خالی اکھ ھووے تاں مڑ توں حیاتی دی گھرائیاں سمجھ سکنا ایں …. ورنہ اس دنیا وچ پکے نشانے بازاں تے گنتریاں کرن و الیا تے والیاں دا گھاٹا نھیں
744