لکھاری زاھد اقبال بٹ
جاگن توں مراد کھلی اکھ نھیں تاں ایھدے وچ وی کوئی شک نھیں کہ بند اکھ وچ وی کوئی ہرکھ نئیں ۔ دونواں صورتاں وچ اپنوں اپنی دکھ نی۔کھلی اکھ وچ اگاں دا مچ نی تاں بند اکھاں وچ مشقت دے ساھواں دا رش نھیں ۔ بند اکھ پانی داسچا تے نرول ریڑہ نی تے کھلی اکھ پانی دا فسادی ہڑہ نی، کھلی اکھ آس امیداں تے فساداں دی جڑ نی تے بند اکھ وسیلیاں دا گڑہ نی۔کھلی اکھ وچ لکھاں حر بے، تجربے تے چربے نی پر بند اکھ وچ نرے مرتبے ہی مرتبے نی۔ کھلی اکھ دے لکھاں ھیر پھیر نی پر بند اکھ وچ باریش درویش نی۔ کھلی اکھ سو سیا پیاں دا ڈھیر نی پر بند اکھ ھرے بھرے درشناں دا میل نی ۔ کھلی اکھ دکھ درداں دا جال اے پر بند اکھاں وچ ایھناں دی کیہ مجال اے ۔ کھلی اکھ مصلحتاں دا نرا جنجال اے پر بند اکھ اس دلدل توں پاک اے۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔چل فیر سجناں کھلی اکھ دے بے روح قلبو ت نوں بند اکھ دے پانی دا ترونکا چا ء لائیے ،قسمتاں دی ماری ، کلر کھادی زمین نوں مڑ حیاتی دوا ئیے ۔۔ کلر کھادی زمین نوں مڑ حیاتی دوا ئیے
866
