لکھاری خلیل اوجلہ
سویرے گیارہ وجے سو کے اٹھن توں بعد دوجے کمرے چ جھاتی ماری باپو جی کوئی نئیں سن، چھت اتے اک کمرہ ،واش روم تے کچن سی اتے جاکے ویکھیا تے لمے پئے ہوئے سن ۔چائے دی جرورت محسوس کردے ہوئے میں پچھیا یارا میں لگا واں چاء بناون تسی پینی ایں ،آہو میں چائے بنان لئی کیتلی دھون لگ گیا ایویں ہلکی جئی بے چینی جی محسوس کردے ہوئے واپس مڑ کے اونہاں ول ویکھیا تاں عجیب کشش مینوں چا چھڈ کے پیو نال جھپی لان تے مجبور کردتا ۔بس او چھپی قیامت ثابت ہوئی میرے باپو نوں میری باہاں چ اٹیک ہوگیا ،میری چیخ وپکار سن کے لوکی نسے ساڈے آنڈ گوانڈ پیو نالوں جپھی چھڈان دی بہتری کوشش کیتی پر کتھے ۔۔۔۔منہ چوں اکو واج نکلدی سی او یارا توں مینوں چھڈ کے جا نہیں سکدا۔۔
544
