اللہ دے واسطے میری گل سن لو، میں کوئی منگن والا یاں فقیر نئیں ، میرا والد اپاہج ہوون پاروں ملازمت توں کڈھ دتا گیا اے۔ ساڈے گھر وچ فاقے چل رہے نیں۔ میری دو وڈی بہناں تے اک ماں اے جیہڑی گھراں وچ جاکے کم کردی سی، ہن اوہ وی بیمار پے گئی اے۔ اسیں تن دیہاڑاں توں کجھ نئیں کھادا، مینوں کوئی کم دے دیو، رب تہاڈا بھلا کرے گا۔
باراں ورھیاں دے ماڑے جئے بال توں جد پچھیا کہ توں کیوں منگدا ایں، ایس تے بال دی سوال کردیاں نگاہاں کسے سوچ وچ ٹرگئیاں، اوس آکھیا میری ماں کہندی سی پتر تنوں کم یاں منگن وچ مشکل پئے گی، کیوں جے لوکیں سچ تے جھوٹھ دا فیصلہ نئیں کرپاندے۔ ہر تھاں اکو گل ہوندی اے۔ کوئی تیرا اعتبار نئیں کرے گا۔ میں کسے امداد نال ایہہ پنسلاں خرید لیئاں تاں جے اینہاں نوں ویچ سکاں۔ ماں بولی سی جے اینہاں نوں وی ایمانداری نال ویچ لویں گا تاں وی ساڈا خرچہ نئیں چلے گا۔ شاید تیری گل تے کوئی یقین کرلے تیری عمر اتے ترس کھاکر کجھ دیدے۔ لیکن تیری جنہی وی گلاں تے اکھر ہووں گے، اوہ لوکاں دے سنے ہوئے تے نویں نئیں ہوون گے۔ ماں نے کہیا سی، پتر توں اوہناں نوں صرف اوہدوں ای یقین دوا سکدا ایں جد رب دی ذات تیرا ہتھ پھڑ لوے۔
منڈا بولیا میں اللہ دی ذات اتے بھروسا کرکے نکلیا آں۔
میں اوس نوں آکھیا کہ بھیک منگن والے پیشہ ور اجیہی گلاں کردے نیں، فیر کوئی تیری گل کیوں سنے گا؟
ایس اتے بال نے کوئی جواب تاں نئیں دتا لیکن میرے ول سوال کردیاں نگاہاں نال ویکھن لگ پیا، اوس دی اکھاں وچ اتھرو آگئے سن۔ جنہاں نوں باہر نکلن توں روکن دے آہر کررہیا سی۔
اوہ کجھ جھکدے بولیا، کیہ تسیں وی سمجھ دے او میں غلط آں، جھوٹھ بول رہیا آں۔
مینوں ایس نمانے دے سوال نے سوچاں وچ پادتا، میں اوس نوں تسلی دتی کہ مینوں تیری گل اتے بھروسا اے، لیکن میں تیری کنی مدد کرسکدا آں جیہدے نال توں کجھ کرسکیں، میں پنج سو دا نوٹ اوس دے ہتھ اتے رکھ دتا تے اگے ٹر گیا۔ میرا دھیان اوس بال ول لگیا رہیا کیہ ایہہ پیشہ ور سی یا واقعی قسمت دے مارے خاندان دا بال اے۔ اوہ اینہاں پنج سو نال کیہ کرلے گا، گھر راشن لے جاوے گا، کل فیر سڑکاں اتے فیر ایہو سوال کردا ہتھ پھلائے وکھائی دیوے گا۔ ایس رقم نال کوئی کم وی نئیں کرسکے گا۔ اجیہے پریشان حال ٹبراں لئی ریاست جے کجھ نئیں کرپاندی تاں سماج وچ کوئی بندہ یاں تنظیم کجھ کرسکدی اے۔ اسیں بھلائی کرن والی فلاحی ریاست نئیں بن سکے لیکن کیہ معاشرے وچ اینی وی سکت باقی نئیں کہ اوہ زمانہ دے مارے لوکاں دا ہتھ پھڑ سکے۔ بھیک ورگی امداد مسئلے دا حل نئیں ہوسکدی۔
ایہہ بال جیہدی عمر پڑھائی لکھائی دی اے، حالات دی انھیری اوس دی زندگی ای بدل دتی، اوہ گھروں اکو سار سڑک اتے آگیا، جیہڑا کم کدے سوچیا وی نئیں ووے گا، اوہ کرنا پے گیا، جنہے نرا ماں توں کھانے یا پیو توں کپڑیاں کھڈونیاں دی فرمائش کیتی ہووے گی، ہن انجان لوکاں توں اک اک پیسے دی بھیک منگ رہیا اے۔ اوس دی ذھن اتے کنی سٹ لگی ہووے گی، ہاں اوس نوں گھر دے حالات دا اندازہ ہووے گا، ایہہ کدے نئیں سوچیا ہووے گا کہ انج وی کرنا پے جاوے گا۔ باہر دی دنیا وی اوہدے لئی انجان اے۔ جتھے چھیتی بندہ کسے غلط دھندے وچ پے جاندا اے۔ کیوں جے چنگے کم ول کوئی نئیں لے کے جاندا، برائی بنا منگے مل جاندی اے۔ ایہہ بال وی بھیک نئیں منگ رہیا، اوہ کسے اصل مدد دی تلاش وچ اے۔ اوہدے خالی ہتھ پہلاں بھروسہ تے وساہ چاہندے نیں۔ اوہ ایہہ بھروسا چاہندا اے جیہدے وچ اوس نوں کہیا جاوے ہاں توں ٹھیک ایں اسیں تیار ساتھ دیواں گے۔ ایس بال نوں ہمدردی دی بھیک نئیں چاہیدی، اوہ سماج توں اجیہے مدد چاہندا اے جیہدے وچ اپنے ٹبر لئی کجھ کرکے شرم محسوس ناں کرے۔
ایہہ کہانی نویں نئیں، ایہہ گلاں وی نویں نئیں، اسیں لکھتاں وچ اجیہے اکھراں دا ڈھیر لادیندے آں جنہاں دے کارن کدے کدے اینی ہلچل مچ جاندی اے کہ وڈے وڈے سخی تے پیسے والے سرکار، حاکم نکل آوندے نیں۔ ماڑے دی ایہو جیہی مدد کردے نیں کہ اوہ ماڑا ای نئیں رہندا۔ ساڈا ماضی اجیہی داستاناں نال وی بھریا اے۔
سوال ایہہ وے کہ روٹی دے چار اکھراں پچھے لگی دوڑ وچ جے کوئی ڈھ جاوے یاں اوس نوں چکن والا یاں اوس نوں مڑ توں ایس دوڑ وچ شریک کران والا کوئی اگے ودھان والا بندہ یا تنظیم یا ادارہ کیوں نئیں بنایا جاندا، اسیں اینہاں خالی ہتھاں اتے کدوں تیک سکے رکھ دے رہواں گے۔ ایہناں نوں پھڑن دا جذبہ کد پیدا ہووے گا، لیکن اک گل ضرور اے پئی اللہ دا واسطہ دیون والے سارے ہتھ بھکاری نئیں ہوندے۔سانوں ایہہ یقین تے وساہ کرلینا ہووے گا۔
لیکھ، نعمان یاور
