چل میلے نوں چلئے

لکھاری ‘۔ زاھد اقبال بٹ
چل میلے نوں چلئے
میلہ سانجھی رمز اے بھنگڑا پاون دی ، من لگےکرودہ ، مکاون دی
ایہ ریت پریم پریت کھڈاون دی ، چبیاں سولاں پیڑہ مکاون دی
میلہ سچی سانجھ اے جیون بھید دا ، کسی نوے کلچر دی یلغآر نھیں
میلہ ناں ، سانجھے سبق تفکر دا ، خلقت چ لٹکی تقسیمی تلوار نھیں
ایتھے سارے ،کسبی ،نسلی نیں ، لھندے چڑھدے دے کمھار ،چمار نھیں
میلہ تھاں اے گجن وجن دی ، ایہ ریت ھے “بے اختیار ” ھاسے ونڈ ن دی
ایہ نرول کھیڈ اے، نچ یار مناون دی ، تن من لگیاں ریجھاں توڑہ نبھاون دی
میلہ حیلہ اے سنگیت،پریت جگاون دا ، ٹٹیاں تنداں ھتھی جوڑن دا
ایہ ریت پیڑھیوں ُٰپیڑھی دی ، ایہ کوئی کچیاں تنداں دا سنگیت نھیں
میلا سبق اے کتن تنبن دا ، گنڈہ کپاں ، سازشیاں دی تھاں نھیں
توں مان نہ کر بدیسی لکھی تختی دا، پچھان کر اپنی ھستی ، دھرتی دا