ھک گھوری دی مار

لکھاری
زاھد اقبال بٹ
لوکاں کولوں سچی محبت ، نا ملن دی پیڑھ ، پیڑھیوں پیڑھی لڑھ لگی اے ۔محبت دی اس تریہ نوں پورن لئی کجہ طاقتور نال جڑ کے،کجھ سوجھواناں نال جڑہ کے ،کجھ لوکیں اپنیاں جسمانی خواھشاں نال جڑ کے اپنی ایس تروٹک نوں پوردے نیں پر کجہ ان ملے سنگی اپنے نویکلے پن پاروں بنا وتکرے لوکائی سیوا تے ٹھل ٹکور نوں اپنی ساری حیاتی دا مقصد سمجھ لیندے نیں تے سب توں وڈی گل اوھ کسے اتے احساں دا دعوہ نھیں کر دے سگوں اپناں سارا ویلا محبت کشیدن وچ گزار دیندے نیں.محبت دی کاشیدہ کاری دی رمز تے کفیت محبت کشیدن والا ھی جانو ھوندا اے..محبت دا جھوٹا سٹائل یاں لیڈری دا کھوکھلا ایکشن تے ماریا جا سکدا اے پر ایہ ایکسپر یشن تے ھو سکدا اے “پرسیپشن ” نھیں جے اسیں گوہ کرئے تے. محبت دے ذائقے وی وکھو وکھ ھوندے نیں تے ایھ محبت دے ذائقیاں دے چنائو وچ وی تھاڈی مرضی ھوندی اے کھ تسیں کتھے جا کے ٹکدے اوہ ۔جسطرحاں دی محبت تھاڈے اندر ھووے گی تسیں اوس طرحاں دی محبت کروگے. محبتاں دے کھو جی اپنیاں اپنیاں سچیاں محبتاں پھرولن لبھن لئی ساری حیاتی گزار دیندے نیں تے تے سٹے وچ کجھ غیر مطمن نظری آوندے نیں کیونجے اوہ محبت دی کھیڈ دوجیاں وچوں لبھناں چائوندے نیں تے دوجا کدی وی نھیں موجود نھیں ھوندا . بدقسمتی تے دھکے شاھی پاروں اس ملک دے وسنیک زیادہ تر ماڑے تے وس لوکیں نیں جتھے بھک ھووے گی اوتھے زورآوراں نوں طاقت دی کھیڈ کرن دی بھوں اسانی ھوندی اے .ماڑاں اپنیاں لوڑاں تھوڑاں پاروں اپنے آپ نوں طاقتوراں دے حوالے کر دیندا اے. تے اس میل نال جد ماڑا پوری طرحاں ڈکیتاں دے ھتھی چڑھ جاندا اے تے اوہ اپنی من مرضی نال پلا نٹ کر دے نیں جد اوہ” ھاں “دا سبق پکا کر لیندا اے .تے سٹے وچ اوہ ٹکراں مارن والا ” بھیڈو “بن کے رہ جاندا اے ، اوھد ی محبت دا انعام ٹکراں وچ چھپیاں ھوندا اے…تربیت دے سٹے وچ ایس دے اندر سوچن سمجھن دیاں ساریاں رمزاں کراھے پے جاندیاں نیں. اس حوا لگی کارن انسان تے درندے دا فرق مک جاندا اے وقت دے لنگھن نال وڈیرے دی محبت وچ بھیڈو بنناوی وارے وچ ،لگدا اے تے اپنے جیھے ماڑیاں نوں پھٹڑ کرن دا سواد وی ودہ دا جاندا اے اک پاسیوں ماڑیوں طاقتور بنن دی کھیڈ ھتھی چڑہ جاندی اے تے دوجے پاسے اپنے جسے (جسم ) پئی لاساں دا بدلھ چکاون دا موقع اپنیاں ماڑیا ں اتے کڈہ دا اے.تے اس توں ودہ موقع کیہ ھو سکدا اے.اک پاسے ماڑا ایہ سوچ کے خش ھو رھیا ھوندا اے . تے دوجے پاسے طاقتور کسے لسے تے کمزور بارے ایہ گویڑ لا رھیا ھوندا اے کھ ایھنوں کناں چر مدہ کے رکھناں اے اوھدا شکار کرنا تے دور دی گل صرف “تراھ” ھی کڈھنا کافی ھوندا اے۔ اونھاں نوں علم اے کھ ایھ تے گڑھے دی مچھی اے جد دل چاھوے گا پھڑ لاں گی۔اصل ماڑیاں نوں مدہ کے رکھناں زورآوراں دی کھیڈ اے ایہ وی سچ اے کھ ماڑیاں نوں ھمیشا زورٰآوراں دے ڈھائے چڑھن دی چنتا کیوں ھوندی اے .ایھدا جواب بھک اے تے چیتے رھوے کہ محبت دی ایھ پینگھ نکے موٹے کم کڈھن تے کڈھاں تائیں ھوندی اے پر فیر وی ماڑاں بے یقینی تے بے وساھی دی کمزور چھت اتے اپنی حیاتی نوں دا ع تے لائی رکھدا اے۔جد بندہ فقیر تے منگتا بن جائے تے دوجے دی مرضی اے کھ کجہ دیوے یاں نہ دیوے. ایہ گنوار اں دی پکی ڈیوٹی ھوندی اے کہ ھر روذ کسے کمزور دی تلاش وچ نکلدے نیں تے کمزور اپنی مجبوریاں پاروں طاقتور وے ڈھائے چڑھن لئی تیار ھوندا اے تے ایھ سودا بنا ں دلیلوں آسانی نال طھہ ھو جاندا اے ، زورآور اپنی مرضی نال کجھ بندوقاں پھڑن والیا دی کھیپ ، کجھ ھتھ بن سعادت منداں دی لائن، وڈی گنتری وچ مالشیاں دی بھر مار تے ووٹ لئی ترلے کرن والے یتیماں دی فوج بس ایھنی کو محنت کرنی پیندی ای ملکی سیاست وچ ھیرو تے شیر بنن لئی … تساں ٹی وی چینل اتے تکیا ھووے گا کھ اک نکا جیھاجانور ” لگڑ بگڑ” جنگل دے باد شاہ ” شیر ” دیاں دوڑاں تے چیکاں کڈہ دیندا اے صرف اک گھوری پاون نال ………..