لکھاری َِ۔۔ زاھد اقبال بٹ
زھانت کسی خاص فارمولے دی اٹکل راھیں نھیں پنگردی تے ناں ھی بھتی کھیچل تے بدوبدی کرن دے سٹے وچ پیدا ھوندی اے بس ایھدا اپنا ویلا, اپنا ابھار تے مزاج ھوندا اے ۔ دنیا وچ ھر چیز دی طلب پوری کیتی جا سکدی اے پر زھانت کسے دی فرمائش اتے حاّضر نھیں کیتی جا سکدی تے ناں ای کسی دی فرمائش ا تے وارد ھوندی اے اج تائیں لوکائی کلام دے شاعر، سوجھوان،چتر کار،لکھاری ایھ دعوھ نھیں کر سکے کھ اوھ زھانت دی کیھڑی پوڑھی تے کھلوتے نیں یاں کس مرتبے تے اپڑ چکے نیں پر ایھ وی سچ اےکھ اجیھے زھانت دے مرتبے اتے اپڑن و الیا اتے لوکاں دی نگاھ ھوندی اے تے اوھ اونھاں دی گزر رھی حیاتی دے ھر پل دے گواھ وی ھوندے نیں کیو نجے اوھناں دے زندگی وچ کوئی اوھلا نھیں ھوندا سگوں اوھناں دا ا ٹھنا بیٹھنا ،سونا جاگنا،کھانا پینا،حق سچ، اندر باھر دی انتی،بنا طے طریقت دی مسافت دا پینڈا لوکاں ساھمنے ھوندا اے، اوھ کھٹٰی وٹی دے سیاپے توں دور ھوندے نیں۔ایھ زھانت دا خزینا صدق صفا تے عارف والی اڈاری تے انسانی وجود نوں سچ راھیں کھوجن دی دلیری اوھناں دے اصلے نوں گونھ دی اے تے ایھ زھانت دا چانن اوھناں دی روشنائی بن جاندا اے تے ایھ روپ آپوں اپنی شکل وچ ڈھلدا رھندا اے تے حدوں بے حد دی رمز دے نا مکن والے پینڈ یاں دی مسافت دا ٹورا اگانھ ودھدا اے ۔تے اجیھے ھیرے بناں وتکرے پوری دنیا دی سیوا وچ رجھے نیں اوھ بھانویں موجود نیں بھا نویں دنیا توں پورے ھو گئے نیں۔
