ماں،اک دعا

لیکھ، نعمان یاور
ویاہ دے ویہہ ورھیاں مگروں میری زنانی مینوں اک دوجی زنانی نال ملن دی اجازت دتی،اوس آکھیا اوہ میرے نال محبت کردی اے، مینوں اوس زنانی نال ویلہ گزارنا ہووے گا،جنہوں میرے نال ودھ محبت اے۔ ایہہ زنانی میری ماں سی جیہڑی پندراں ورھیاں توں بیوہ ہوکے اپنے وڈے منڈے نال حیاتی دے دیہاڑ گزاررہی سی۔ میں اپنے کماں تے تن بالاں وچ رجھیا رہیا، تے مینوں کھٹ ملن دی ویہل ملی۔
جد میں ماں نال ملن اپڑیا،اوس گھردے باہر ویہڑے وچ مینوں گلے لایا،مینوں نکے ہوندے دیاں گلاں یاد کرائیاں۔ جدوں میں تن چار ورھیا دا ساں، اوہ مینوں اونج ای پھڑ کے چلدی رہی،مینوں اک نظم چیتے آئی۔
ماں دا آنچل دھپ وچ بدل دی چھاں
ماں دیاں بانہواں نیندردیاں راواں
ماں دا دامن ہسدے ساون،
ماں دا غصہ پیار دا حصہ
ماں اے کیہ اک دعا

جدوں میں پچھیاتسیں کیسی او،اماں ہوراں دیاں اکھیاں اتھرونال بھج گئیاں، اوہناں آکھیا جد توں نکا ہوندا سی ،تے میں تینوں کلیاں نئیں چھڈدی ساں۔ میں اماں ہوراں نال باہر جاکے کھانا کھادا،اسیں کجھ دیر اکٹھے بیٹھے، فیر میں اوتھوں ٹرآیا۔ ماں آکھیاں پتر میں تیرے نال ہور ویلا گزارنا چاہندی آں۔ اگلے ویلے تیرے بلاون تے آواں گی۔
کجھ دیہاڑ گزرے میری ماں دل دا دورہ پین مگروں سانوں چھڈگئی۔ ایہہ سبھ کج اینی چھیتی وچ ہویاپئی مینوں وی کجھ پلے نہ پیا۔
اک دیہاڑے میں ویکھیا میرے کوٹ دی جیب وچ اک سلپ سی، میری ماں دا رقعہ، اوس لکھیا سی، مینوں یقین نئیں سی کہ توں آئیں گا، تینوں ویکھ کے نال بٹھاکے کھانا کھاون مگروں مینوں ڈاھڈی خوشی ہوئی ”۔
توں کدے نئیں جان پائیں گا کہ ایہہ ملاقات میرے لیے بہت اہم اے۔ میرے پتر جیوندا رہ ،میں تیری شکرگزار رہواں گی ”۔
اوس ویلے مینوں ماں دے اس جملے دااحساس ہویا کہ “میں تیرے نال بہت پیارکردی آں”۔
اماں نے آکھیا کہ زندگی وچ رب تے تیرے ٹبر توں ودھ کوئی شے وڈی نئیں۔ اوہناں نوں رجھ ویلا دے، کیوں جے کسے ہور ویلے لئی ایس نوں نئیں چھڈناں،کل دی کدے اُڈیک نئیں کرنا۔
اج تیرے بال، زنانی تے یاربیلی تیرے کولوں شیواں، کتاباں، فلماں،باہر لے جاون،کھاناکھوان، سیل کراون تے رل بیٹھن دا تقاضا کردے نیں۔تیرے کول ایس لئی پیسے تے ویلا ہووے یا ناں توں ایس تقاضے نوں پورا کرن دی کوشش ضرور کریں۔
جنہاں تینوں جنم دتا تے ایس قابل بنایا کہ توں حیاتی دا بوجھ سہارن جوگ ہوسکیں۔تے مشکلاں دا سامنا کر سکیں۔اوہناں دے لئی وی اپنی مصروفیت وچ کجھ ویلا ضرور کڈھ لیں۔
مینوں اک نظم یاد آگئی۔

جس دیہاڑ تینوں اسیں بڈھکے ،ماڑے تے بے زار وکھائی دیئے
توں صبر کریں تے سانوں سمجھن دی کوشش کریں
جدوں اسیں کھاوندے گندپادیئے
اپنے لیڑے وی ناں بدل سکیئے
سانوں برداشت کریں تے یاد کریں
کدے اسیں وی تینوں کھانا کھواندے تے
لیڑے بدلواندے تے سانوں کیہ کج کرنا پیندا
جد تیرے نال گل کریئے تے اک گل بار بار کریئے
توں ساڈی گل وچ ناں بولیں ساڈی گل سنیں
کدے توں نکا ہوندا سیں سانوں اک کہانی بار بار سناندا سیں
ایتھوں تیک کہ تینوں نیندر آجاندی
جد اسیں نہاونا نہ چاہیے تے سانوں شرمندہ نہ کریں تے نہ جھاڑ پائیں
کدے اسیں ہزار بہانے نال تینوں نہاون لئی تیارکردے
جد کدے ساڈی برداشت مُک جاوے یاں گل بھل جائیے
سانوں یاد کرنے دا ویلا دیویں
تے جے کجھ نہ کرسکیے تے گھبرائیں ناں
گل ایہہہ وے جے اسیں تیرے نال ویلا گزارنا چاہندے آں
تیرے نال رجھ گلاں کرنا چاہندے آں
جے ساڈا کھاون نوں دل نہ چاہوے تے زور زبردستی نہ کریں
اسیں جانندے آں کدے کھانا اے تے کدوں نئیں
جدوں تھکے پیرساڈا ساتھ چھڈ دین
تے اسیں توں بغیر چل ناں سکیئے
سانوں آسرا دیوں
جیوں توں نکے ہوندیاں پیر پٹداں سیں
تے اسیں تینوں آسرا دیندے ساں
جس دیہاڑ اسیں آکھیے پئی ہور جیون دا من نئیں کردا
اساں مرناں چاہندے آں
تے غصہ نہ کریں اک دیہاڑے تینوں وی ایہہ گل پلے پے جائے گی
ساڈی ہمت ودھائیں ساڈی عمر ہور زندہ رہن والی نئیں
اساں تے ہن رہندی حیاتی ٹپاون لئی آہرکررہے آں
جدکسے دیہاڑ تینوں پتہ لگے کہ ساڈی غلطیاں دے باوجود
اساں ہمیش تیرے لیے چنگا چاہیا تے کوشش کیتی
پئی تیرے لئی چنگا راہ سجائیے
توں وی سانوں اپنے نال رکھن کے ناراض تے شرمندہ ناں ہوویں
سمجھن دی کوشش کریں تے ساڈی ساہتا کریں
جیویں اسیں تیری کیتی جد توں جوان سیں

میری ماں وی ہورے ایہو کجھ کہنا چاہندی سی، اوس دی نگاہواں میرے توں سوال کردیاں سن، میں اوس ملاقات دا
مقصد اوس ویلے وی نئیں جان سکیا۔
کدے سانوں خیال نئیں آیا پئی ماں پیو نوں سیر کران، فلم وکھان، کھانا کھوان باہر لے جاویئے۔
جسے اسیاں کدے ایہہ نئیں سوچیا تے فیر ساڈے توں ودھ بھیڑی قسمت والا کوئی نئیں
(بدیسی کہانی توں )