لکھاری زاھد اقبال بٹ
بندھ جنھاں اپنی حیاتی وچ دھن دولت جمع کردا اے ۔اوھدا اونھاں ای پیار اتے یقین گھٹ جاندااے۔سوال ایھ پیدا ھوندااےکھ دولت دے موڈھیاں اتے چڑھ کے پیار دی کھیڈ کیتی جا سکد ی اے۔ایھدا سدھاجواب اے پئی –نھیں—دھن نال شیواں تے خریدیاں جا سکدیاں نیں —پر بھروسھ نھیں۔جو مانواں اپنے جمے بال نوں اپنی چھاتی نال لائی رکھدیاں اونھاں دے بال مانواں دے کچھڑوں بدوبدی لتاں مار کے جان چھڈاندے نیں ۔ایھ سچا تےنرول بھروسھ ،جمدیاں گڑھتی کچھڑ چڑھیا مل نھیں لبھدا ۔پیار دی ایھ ترتیب تے بھروسھ ماں دے ڈھڈ اندروں ای شروع ھوندا اےتے مرن تائیں نال رھندااے تے ایھ سلسلا اگلیاں نسلاں تائیں چالو رھندا اے۔جنھاں مانواں اتے بالاں دا وساھ ڈانواں ڈول ھووے یاں ٹٹ پھج جاوے تے سٹے وچ اونھاں دے بالاں دا ؤساھ وی سماج توں اٹھ جا ندا ا ے۔ بالاں اندر بھروسے دی اجیھی کمی سماج نوں کھانگھڑ مجھ وانگوں کر دیندی اے تے مڑ اجیھے سماجی ورتارے نسل در نسل قوماں دی تباھی دی وجھ بندے نیں۔
l noo naey totay likhnaey chahi de ne
zahid butt changa mazmoon likhya hun es pannay te koi science da mazmoon likhao. nikkay goonda
جی اچھا جیویں حکم—–نقی صاحب—–
nauaman and nazim meray comment uttay eh message aanda hae ke eh duplicate je. kyun wny?
استاد محترم حسین نقی جی حوصلا افذائی دا شکر یا—–زاھد اقبال بٹ
میری تحریر نوں سخت نا پسند کرن والے سجن بیلی دا بھت شکر یا تے آس اے کہ اوہ اس ای طرحاں اپنی رائے دا اظھار کر دے رھن گے