لا ہڈاں نوں اگ

لکھاری
کرنل محمد الیاس
میں اک دیہاڑے کاغذ ساڑدا ساں اک برگیڈئیر صاحب کولوں لنگھے تے پچھیو نیں، الیاس کیہ پیا کرنا ایں۔ میں آکھیا ہڈاں نوں اگ لائی اے۔ میں اُس دیہاڑے دو سو لکھتاں،نظماں، غزلاں، رباعیاںُ بولیاُ ں تے دوہڑے ساڑے۔ اُسے دیہاڑے شامی ڈاکٹر اظہر محمود چودھری ملن آگئے۔ ایویں گلاں گلاں وچ اوہناں نوں دسیا پئی میں اج دو سو لکھتاں ساڑیاں نیں۔ کہن لگے ایہہ کیہ ظلم کیتا جے۔ میں آکھیا ایہہ تے ہو گیا اے۔ اگوں ایہہ کم نہ کریو۔میں آکھیا مینوں ایہہ لکھتاں ماٹھیاں لگیاں تے میں ساڑ دتیاں۔ کہن لگے سخنور چنگے توں چنگے دی تلاش وچ ہوندا اے۔ ڈاکٹر صاحب پنجابی وچ پی ایچ ڈی نیں۔ یعنی ڈبل ڈاکٹر نیں تے اوہ سَکِن سپیشلسٹ نیں۔ میں اوہناں نوں پیار نال چمڑالوجسٹ آکھناں۔مینوں کہن لگے جو کُجھ بچیا اے میرے حوالے کرو۔ میں لکھتاں اوہناں دے حوالے کر دتیاں۔ کُجھ چر بعد اوہناں دا فون آیا۔ فلانی تاریخ نوں گجرات اپڑنا۔ میں پچھیا خیر تے ہے۔ کہن لگے تہاڈی کتاب سوچاں ہتھ مہار دی مکھ وکھالی تے مان ودھائی اے۔ پنج سو صفحے دی کتاب ویکھ کے میں حیران رہ گیا۔ ایہدا سارا کریڈٹ ڈاکٹر صاحب نوں جاندا اے۔ ایس کم وچ ڈاکٹر عبد الباسط ہوراں اوہناں دا ہتھ وٹایا۔ ڈاکٹر صاحب اس دیہاڑے نہ آؤندے تے سب کجھ سواہ ہو جانا سی۔ڈاکٹر صاحب نے نویں کتاب چھاپن دا کم چھوہ دتا اے۔ ایہہ نریاں بولیاں ہون گیاں تقریباً پنج ہزار۔کاغذ ساڑ کے میں اک دو سطرا لکھیا۔
جیون دی جے چس توں لینی لا ہڈاں نوں اگ
انت نتیجہ ایہہ نکلے گا یاد کریسی جگ
میری پوسٹ تے کسے بیلی ایہہ کمنٹ کیتا کرنل صاحب کوئی گیت وی لکھو۔ اج لکھیا سجرا گیت حاضر اے۔پتہ نہیں کیہنے کمپوز کرنا اے؟

میں تے جانا فوجی نال
وردی اوہدی سوہنی لگدی
ٹوپی دے سنگ کلغی پھبدی
چلدا ہنساں والی چال
میں تے جانا فوجی نال
بانکا چھیل چھبیلا لگدا
بولے جد سریلا لگدا
ہوواں اوہنوں ویکھ نہال
میں تے جانا فوجی نال
رگڑے سختی جھلدا رہندا
صدق وفا اے مَلدا رہندا
بے خوفی اے اوہدی ڈھال
میں تے جانا فوجی نال
جان دا سرپھا کردا ناہیں
ویری کولوں ڈردا ناہیں
قدم ودھاوے کہندی تال
بینڈاں سنگ پریڈ کریندا
جنگ وچ سوہنی کھیڈ کریندا
لگدا مینوں اے لج پال
میں تے جانا فوجی نال
نغمے میرے اوہدے واطے
اوہدے نانویں سارے کھاتے
رکھاں اوہدا خاص خیال
میں تے جانا فوجی نال