اجوکے ویلے اک دُوجے دی سیہان ظاہری شکلاں دی تراش خراش دیاں بُنیاداں اتے کیتی جاندی اے اس چلدی دُنیا دا ویہار کھوچل لفظاں دے ڈھائے چڑھیا اے تے لفظاں دی ایہ پٹاری ہر کوئی بُکل ماری پھردا اے ۔ ھر پٹاری دی چرخی کھیڈ ، ترکڑی وکھری وکھری اے ، کھُوچل ویہار ایہ سمجھدا اے کہ کسے دُوجے نال کیہ لڑنا کیہناں ، بس سیر دی سوا سیر تسلی ویچی جائو ، دُشمنیاں نوں گُودی چُک کے کیہ کھٹنا وٹناں ایں ، بس چُپ چپیتے بُھک دے دیوے بالی جائو ، جے کوئی نظری آئے بلدا ، پھلدا پُھلدا ، نہ سمجھی سمجھاوئندا ، رام رام کردیاں گچیاں مروڑی جائو۔
پر مترا …….. کد تائیں ……….. جسمانی لوتھڑے ، دباء ، ٹھکوسلے اپنیاں پہچاناں قائیم رکھ سکن گیاں ، ایہ چُھو منتر قلا بازیاں کد تائیں …….. اخیر مستقبل وچ خُوبصورت انسانی رُوحاں دی روشنیاں اپنی چمک دھمک نال چہریاں دی پہچان بنن گئیاں ،اجیئی رُوحاں رُوشنی وانگوں اک دُوجے وچ اک مک ھوسن ، نہ منتاں ترلے ، نہ چُھوٹی مُوٹھی دے ھاسے ، کاسے ، میری گل سُٹ نہ پائی ایہ سارے چُھو منتراک پاسے ، انسانی خونصورت رُوحاں دے نظارے ، اشارے آسے پاسے ……………. انسانی خوبصورت روحاں دے نظارے ، اشارے آسے پاسے …………….
387
