میں راضی آں

اوہ ڈاھڈی چپ چپ سی، تے کوئی گل نئیں کردی سی، میں اوس پچھیا کیہڑیاں سوچاں وچ ڈُبی ایں، اوہنے فیر وی کوئی جواب نہ دتا۔ ایس تے مینوں کجھ پریشان جئی لگ گئی۔
اج کدھرے ایس دی طبیعت زیادہ خراب نہ ہوگئی ہووے۔ علاج تے کئی مہینیاں توں چل رہیا سی، ہن اوہ پہلاں توں چنگا محسوس کررہی سی۔ ہاں اینہاں ضرور سی، کدے کدے زیادہ خیال آجاندے سوچاں اوس نوں کدھرے دا کدھر لے جاندیاں۔ اوہ بوہتی گل وی نئیں کردی سی، میں اوس نوں آکھدا سی پئی اپنے دل وچ جو کجھ اے میرے تے بالاں نال اوس دا وٹاندار کرلیا کر۔ ایس نال بندہ ہولا ہوجاندا اے نال دوجے دا اک آسرا جیا وی مل جاندا اے۔ میری لالچ ایہہ ہوندی پئی بالاں نوں وی ماں دی حالت توں پوری جانکاری رہنی چاہیدی اے اوہ احساس کرلین پئی اوہناں دی ماں نوں کیہ کجھ کرنا پے رہیا اے اوس دے اندر کیہ چل رہیا اے۔
ایہہ ساڈے گھر دا اوہ جی اے جس نیں سبھ نوں کئی ورھیاں توں سانبھ کے رکھیا اے، گھر نوں کیویں چلانا اے کس طراں مسئلے حل کرنے تے بالاں دی لوڑاں نوں پوریاں کرنا اے۔ ہر شے دا خیال رکھنا۔ ایس سارے چکر وچ بوہت گھٹ گھروں باہر جانا۔ اپنے ماں پیو ول وی زیادہ نئیں جاندی سی۔ زندگی دے معاملے چل رہے سن، ودھ گھٹ ہوجاندی سی پر گڈی اپنی ڈگر اتے چل رہی سی۔
اج اک وار فیر مینوں لگیا اوہ اندروں کجھ کمزور پے گئی اے، اوس نوں حوصلہ دیون دے لوڑ اے۔ سوچاں نیں اوس دے ہوش گوا چھوڑے سن، ہن اوہ دوا دارو دی محتاج بن گئی سی۔ حیاتی دے گھنجل کھول دے کھول دے آپ اک بجھارت دا روپ دھار لیا سی۔ میرے پچھن اتے وی پہلاں کجھ نئیں دسیا سگوں چھت نوں گھوردی رہی، میں مڑ توں دھیان اپنے ول دوایا تے سوال کیتا تینوں کیہڑا دکھ کھاندا پیا اے۔ توں کیوں آپ نوں سوچاں ہتھی باندی بنا چھوڑیا اے۔ کیہڑی گل تینوں اپنیاں توں دور کردی جارہی اے، اسیں سارے تیرے اپنے ہاں تیرا بھلا چاہندے آں، تینوں پریشان نئیں ویکھ سکدے۔ تیری صحت تے خوشی ساڈے لئی بڑا مُل رکھ دی اے۔ ایس دی خاطر کجھ وی کرسکدے آں، توں ساڈے ساریاں لئی اپنی ساری حیاتی دا دان دے چھڈیا۔ ہن کیہ اسیں تیری پریشانی وچ اوپرے بنے نئیں رہ سکدے۔ سانوں دس کیہڑا دکھ تیرے اندر روگ بن دا جارہیا اے۔ آپ نوں سزا نہ دے، اسیں سبھے تیرے چاہیوان آں۔
اخیر اوس زبان کھول دتی، بڑے ہولے ہولے اکھر نکلنا شروع ہوئے، انج لگدا سی جیویں اوہ بول نئیں رہی، شاید کسے سامنے پئے موئے بندے دا ماتم کررہی اے تے نما نما اتھرو بھری واج کناں وچ پے رہے سن۔
“میں کیہ نئیں کیتا تہاڈے سبھاں لئی، جے کدے کوئی لالچ دل وچ آیا وی تاں اوہ گھر یا بالاں خاطر سی، اوس وچ میرا اپنا کوئی لابھ نہ سی۔ جے میں کسے نال وی غصہ کیتا، اوہ میری ذات دا گھٹ تے تہاڈے فیدے یا بھلے لئی سی۔ مینوں ایہہ گھر ایس دی خوشیاں ہمیش دوجیاں گلاں توں ودھ عزیز لگیاں ،جنہاں لئی اپنے ماں پیو، رشتے داراں نال وی ویر لے لئے۔ ایہہ سبھ کیہ سی، ایہدے باوجود انج لگیا جیویں میں ای تہاڈی دشمن آں، تہاڈا نقصان چاہندی آں۔ کسے اک گھڑی وچ اجیہے اکھر وی سنے جنہاں میری ساری حیاتی دی کیتی کرائی اتے جیویں پانی پھیر دتا ہوئے۔ مینوں انج جاپدا رہیا جیویں میں کجھ وی نئیں کیتا، اوس ویلے دل کیتا تھاں مرجاواں۔ اجیہی گلاں کنی پیندیاں رہیاں کہ جی وچ آیا کدھرے نس جاوں ، کسے نوں نظر نہ آواں۔ انج میرے نال ای کیوں ہورہیا اے۔ کیہ میں بوہت ظالم آں، بیوی کدے گھروالے دا برا نئیں چاہندی، ماں نوں ہمیش اپنے بالاں دا فیدہ ای چنگا لگدا اے، اوہ تے اوہناں لئی کجھ وی کرن نوں ہر ویلے تیار رہندی اے۔ فیر ایہہ سبھ کجھ میرے نال کیوں؟
اوہنے اک لما ساہ بھریا تے فیر اوس نوں چپ لگ گئی، کجھ سوچن مگروں اتھروں اکھیاں وچوں اپنی راہ بناونا شروع ہوگئے۔ میں کجھ کجھ جان لیا، اوس دا دکھ نواں نئیں سی، ایہہ ہر گھر دی زنانی دا سانجھا دکھ اے۔ اسیں شاید نکی جئی گل سمجھ نئیں پاندے، زنانی گھروچ اپنے بندے تے بالاں توں زیادہ دی منگ نئیں کردی۔ اوہ پیار دے کجھ اکھر تے اوس دی تھوری جئی ہلہ شیری پئی توں ٹھیک کررہی ایں۔ اسیں تیرے نال آں۔ ہور اوس نوں بوہتا چاہیدا وی نئیں۔
میں اوس نوں آکھیا ایہہ ساڈے ساریاں دی وڈی غلطی اے، اسیں اک نکی جئی گل وی چروکنے توں بھلے بیٹھے ساں۔ تے شاید انجانے وچ کوئی مقابلہ لائی بیٹھے ساں۔ میرے توں تے بالاں توں ایہہ بھل ہوگئی۔ اسیں اپنی نس بھج وچ یاد نئیں رکھیا کہ توں وی اوسے گڈی دی سواری اے جدے وچ اسیں سارے سوار آں۔ ساڈے ساریاں دی خوشیاں سانجھیاں نیں تے دکھ وی وکھرے نئیں۔ تینوں بھل کے شاید اسیں آپ توں وی بھلے بیٹھے ساں۔ ایس سارے چکر وچ گھر دا سُکھ چین تے شانتی وی اجاڑ بیٹھے ساں۔
بالاں وی تے میں وی اوس توں معافی منگی۔ اوہ جھلی وی ہس کے بالاں نوں گلے لالیا۔ میرے ہتھ اتے ہتھ رکھ کے اوس نوں ماڑا جیا دبیا، تے اکھاں وچ پیار بھری نگاہ نال تکی، جیویں کہہ رہی ہووے، میں تہاڈے سبھاں توں راضی۔
لکھت ، نعمان یاور