لہور اتے اٹھواں حملہ
خواجہ عبید خان دی تقرری مگروں جد بادشاہ کابل گیا تاں سکھی فوجاں فیر تھاں تھاں پھرن لگ پئیاں۔ چونکہ صوبہ لہور دے کول فوج بوہت گھٹ سی، خواجہ عبید بادشاہ نوں درخاست کیتی کہ سانوں کجھ فوج دے دتی جاوے۔ بادشاہ نے کابل توں اک امیر نورالدین خان نوں فوج نال لہور گھل دتا۔ جد اوہ سردار چناب توں اتریا چڑت سنگھ سکر چکیہ سکھاں دا وڈا لشکر لے اوس دے مقابلے وچ آگیا، جدوں ایہہ خبر لہور اپڑی خواجہ عبید خان اپنی فوج دے نال نورالدین خان دی مدد نوں پہنچ گیا۔ تے جنگ وچ ہار دا مونہہ ویکھیا۔ نورالدین خان تے نس کے جموں اپڑگیا۔ خواجہ عبید خان وچ ای ماریا گیا۔ اوہدے مرن مگروں کابلی مل نائب صوبہ نے ایتھوں دا بندوبست اپنے ہتھ لے لیا۔ اک وار فیر سکھاں دی فوجاں آکے لہور نوں گھیر لیا۔ کابلی مل نوں کہوا گھلیا کہ گائیاں ذبح کرن والے جنے قصائی نیں سانوں دے دیو یا فیر قتل کردیو۔ نئیں تاں اسیں شہر نوں لُٹ لواں گے۔ کابلی مل کجھ ڈھل مل وکھائی اخیر سکھاں جد دہلی دروزے نوں توڑ کے شہر وچ وڑن دا آہر کیتا تے شہر نوں لٹن لگے، تاں اوس ویلے کابلی مل سکھاں دی گل من لئی تے کجھ قصائیاں دے نک کن کٹ کے شہر توں باہر کڈھ دتا تے وڈی رقم دا نذرانہ دے کے سکھاں نوں شہر توں باہر کڈھیا۔ اجیہی خبراں سن کے احمد شاہ نوں فیر غصہ آیا، اوس دے آوندے ای سکھ انج جنگلاں نوں نکل گئے جیویں اوہ کدے پنجاب وچ آئے ای نئیں سن۔ چارچفیرے فوجاں لادتیاں۔ افغاناں نے سکھان دے ٹھکانے تے گھراں نوں لبھیا، پر اوہناں نوں کوئی سکھ نہ ملیا، بادشاہ پندراں دیہاڑ شہر وچ رہیا، اخیر واپس ٹرگیا۔ کابلی مل وی بادشاہ دے نال چناب تیک گیا بادشاہ دے شہر توں باہر پیر رکھ دے سار ای۔ سکھ فیر آگئے، نویں سرے توں لڑائی شروع ہوگئی۔ کابلی مل دا لہور آنا اک وار فیر اوکھا ہوگیا۔ تے اوہ نہ آسکیا۔ اوہدے پچھے مسمیان لہنا سنگھ ، گوجر سنگھ تے سوبھا سنگھ تن سردار لہور تے چڑھ دوڑے۔ اوہناں شہریاں نال قول لیتا کہ اوہناں نوں لٹیا نئیں جاوے گا، تے شہر دا دروازہ کھول دتا جاوے، جدے تے دروازے کھولے گئے پر اوہناں سکھ سرداراں انھے واہ قتل وغارت کیتی، شہر نوں لٹن مگروں تناں سرداراں شہر نوں تن حصیاں وچ آپس چ ونڈ لیا۔ تے اوہناں دے حاکم بن بیٹھے۔
647
