سوہنی مہینوال پنجابی لوک کہانی ہے جو عشق، وفا، اور قربانی دی علامت سمجھی جاندی ہے۔ ایہ کہانی پنجاب دے ایک مشہور علاقے ہیرے وال توں ہے۔
سوہنی اک حسین لڑکی سی جو اک چھوٹے پنڈ وچ رہندی سی۔ اوہ بہت خوبصورت تے ذہین سی، تے اوہدی سب توں خاص بات ایہ سی کہ اوہ بہت محنتی تے ایماندار وی سی۔ سوہنی دی ملاقات اک جوان، مہینوال نال ہوئی، جو ایس پنڈ دا رہائشی نئیں سی، بلکہ دور دے علاقے توں آیا سی۔
مہینوال اک غریب تے سادہ جوان سی، لیکن سوہنی نوں اوہدی سادگی تے وفاداری پسند آئی۔ سوہنی تے مہینوال دے درمیان محبت دا رشتہ قائم ہو گیا۔ سوہنی نے اپنی زندگی دا ساتھی مہینوال نوں چن لیا۔ دونوں اک دوسرے دے عشق وچ غرق ہو گئے۔
لیکن سوہنی دے والدین نوں ایس رشتہ توں اتفاق نہ سی۔ اوہنوں لگدا سی کہ مہینوال سوہنی دے لائق نئیں۔ سوہنی دے والدین نے اوہنوں مہینوال توں جدا کر دتا تے سوہنی نوں اک اور جوان نال ویان لئی مجبور کر لیا۔
سوہنی نے اپنے والدین دی مرضی تے شادی نئیں کیتی، بلکہ مہینوال نال اپنی محبت نوں بچان دی کوشش کیتی۔ اوہ راتاں نوں مہینوال نال ملاقات کرن لئی دریا پار کردی سی، کیونکہ سوہنی دے پنڈ تے مہینوال دے پنڈ دے درمیان اک دریا سی۔ سوہنی نے رات نوں دریا پار کرن لئی اک مٹی دے گھڑے دا استعمال کیتا، جو سوہنی نے آپ بنایا سی۔
ہر رات سوہنی دریا پار کر کے مہینوال نال ملاقات کرن آندی سی، لیکن اک رات ایسا ہویا کہ سوہنی دا مٹی دا گھڑا ٹٹ گیا تے اوہ دریا وچ ڈوب گئی۔ مہینوال جدو سوہنی نوں بچانے لئی دریا وچ کودا، اوہ وی ڈوب گیا۔
دونوں اک دوجے نوں بچان وچ کامیاب نہ ہوسکے تے اوہناں دی وفا تے محبت دے قصے نے پنجابی لوک کہانی دے طور تے اک تریخی مقام حاصل کر لیا۔
سبق:
سوہنی مہینوال دی کہانی نہ صرف اک محبت بھری داستان اے بلکہ ایہہ دکھاندی اے کہ سچی محبت تے وفا لئی انسان اپنی جان تک قربان کر سکدا اے۔ اس کہانی وچ محبت دی طاقت تے تقدیر دے مقابلے وچ انسان دے ارادے تے محنت نوں بھی اجاگر کیتا گیا ہے۔
ایہہ کہانی پنجابی ثقافت وچ اک علامتی مقام رکھدی ہے، تے آج بھی اس نوں گانے، شاعری، تے ڈرامے دے ذریعے پیش کیتا جاندا ہے۔
