سلطان باہو دا جنم جھنگ ضلعے دے پنڈ اوان وِچ ہویا،اوہناں مڈھلی تعلیم اپنی ماتا توں گھر وچ ہی لیتی، شاہ حسین وانگ باہو دا تعلق وی قادری سلسلےنال سی۔ باہو شاہ حسین پچھوں دوجا مہان صُوفی شاعر ہووے، باہو نے دلی دے سید عبدل رحمٰن نوں اپنا مرشد بنایا، تے اوہناں توں گیان لیتا۔ سلطان باہو عربی فارسی دے چنگے ودوان سن اتے فارسی وارتک وچ آپ نے 140 دے قریب کتاباں لکھیاں، جنہاں وچ صوفی سوچ رکھن والے دا علم بیان کیتا۔ پنجابی وچ سلطان باہو دیاں کافیاں تے سیہرفیاں بڑیاں پسند کیتاں جاندیاں نیں۔ شعراں وچ ہو دی رچنا اوہناں دی شاعری نوں دوجیاں شاعراں نالوں وکھرا کردی اے۔
سیفل ملوک دا کرتا محمد بخش لکھدا:
پھیر سلطان باہو اک ہویا، خاصہ مرد ہاکنا
دوہڑے پاک زبان اوہدی دے، روشن دوہی جہانی
سلطان باہو نے اپنے ٹبرنوں تیاگ دتا اتے دریا راوی دے کنڈھے وسدے پنڈ بگداد دے آکے وس گئے۔ایتھوں دلی گئے جتھے سید عبدل رحمٰن نوں مرشد بنالیا۔اوہناں توں دین داعلم سکھیا۔
اک جگہ آکھدے نیں،
بھانویں میں ظاہری علماں توں محروم آں پر اندرلے علم میری حیاتی نوں پاک کردتا۔
الف ۔الله چمبے دی بوٹی،میرے من وچ مرشد لائی ھو
نفی اثبات دا پانی مل سیں،ہر رگے ہر جائی ھو
اندر بوٹی مشک مچایا،جاں پھلاں تے آئی ھو
جیوے مرشد کامل باہو ،جیں ایہہ بوٹی لائی ھو
الف-الله پڑھیوں پڑھ حافظ ہویوں،ناں گیا حجابوں پردا ھو
پڑھ پڑھ عالم فاضل ہویوں،پر طالب ہویوں زر دا ھو
سے ہزار کتاباں پڑھیاں،پر ظالم نفس نہ مردا ھو
باجھ فقیراں کسے نہ ماریا باہو، ایہہ ظالم چوراندر دا ھو
