بلھے شاہ اساں مرنا ناہیں

ہند، سندھ تےپنجاب وچ ستارویں تے اٹھارویں صدی وڈھی ماردھاڑ ہوئی، مغلیہ سلطنت پہلاں اورنگزیب عالمگیر دی مذہبی جنونیت ہیٹھ مدھی گئی،فیر نکمے بادشاہواں ہتھوں ٹوٹے ٹوٹے ہوگئی۔ ایس دوروچ ای نادرشاہ تے احمد شاہ ابدالی دیاں تباہ کاریاں ہوئیاں،اک رات تے اک دیہاڑے وچ دلی دے ڈیڑھ لکھ بندیاں دے گلے نادرشاہ وڈے۔
1680 توں 1758 بلھے شاہ تے 1722 توں 1798 تیک وارث شاہ دا جنم ہوئیا۔ بلھے شاہ دا جنم سخی درویش دے گھر ہوئیا، اوہناں دا ناں عبداللہ رکھیا گیا۔ اوہناں دے والد اُچ شریف چھڈ کے کج عرصے لئے ملک وال ضلع ساہیوال آکے وسے۔ بلھے شاہ دا جنم ہون مگروں قصور ٹرگئے۔ اوتھے مسیت دی امامت کرلئے تے بالاں نوں قرآن پڑھان لگے۔
بلھے ہوری نکے ہوندیاں جانور چاردے، اوہناں تے الزام لگیا پئی اوس دے جانوراں زمیندار دیاں فصلاں اجاڑدتیاں۔ بلھے شاہ اپنی کرامت وکھائی تے فصل نوں مڑہریاکردتا۔ اوہناں پنجابی دے فکرتے فن دی اجڑی فصل نوں وی اپنی سوچ نال ہراکردتا۔ لوکائی دا پیار وی ملیا۔ مذہب دے ملبے ہیٹھ دبے لوکاں دی انسانیت لئے نویں کھیتی بودتی۔
علم دی کتابی دنیا اوہناں دی بے چین فکر نوں ٹکن نہ دتا درویشن طبعیت نال ایتھے اوتھے پھردے رہے، اوہناں ایس پاروں آکھ دتا، علموں بس کریں اویار۔ اکو الف تیرے درکار۔
ایسی حالت وچ اوہناں نوں شاہ عنایت کول علم تے رب دی پچھان لئی گھل دتا۔ اوہناں دے مرشد شاہ عنایت آرائیں سن ،جنہاں نوں کمی ذات آکھایا جاندا سی۔ بلھے شاہ نوں جد طعنے ملے تاں اوہناں آکھیا جے کوئی سید آکھے دوزخ ملن سزائیں، جے کوئی سانوں کہے آرائیں ، بہشتیں پائیں، مرشد شاہ عنایت دی ناراضی دور کرن لیے، بلھے شاہ کدے زبانی تے کدے دھمال پاکے تیرے عشق نچایاکرتھیا تھیا۔
بلھے شاہ کتابی تے ملا پنڈت دے گھسے پٹے علماں نوں انسان دی فلاح لئے نقصان آکھیا،
علموں پے قضیئے ہور اکھیں والے انھے کور
پھڑھ لیے سادتے چھڈے چور دوہیں جہانیں ہویا خوار
علموں بس کریں اور یار اکو الف تنوں درکار
اوہناں نال پہلاں ای اہل طریقت تے اہل شریعت دی جنگ چل رہی سی۔ شاہ حسین وی آکھیا سی مینوں قاضی تے ملا دے مشورے راس نئیں آندے ،بلھے شاہ وی ایسے سوچ دا اظہارکیتا۔
ملاں تے مشالچی دوہاں اکو چت
لوکاں کردے چاننا آپ ہنیرے وچ
بلھے لہورتے قصور نوں باربار تباہ ہوندے ویکھیا ،بادشاہ دے ہتھوں بھائی تے بھتیجے قتل ہوندے ،پیو نوں پتر تے دھی نوں ماں خلاف سازشاں کردیاں ویکھیا۔ایس توں زندگی دا راز پایا۔
الٹے ہور زمانے آئے، تاں میں بھید سجن دے پائے
کاں لگڑنوں مارن لگے، چڑیاں جرے ڈھائے
پیوپتراں اتفاق نہ کائی، دھیاں نال نہ مائے
بلھے شاہ دی جسمانی موت تے ملا اوہناں دا جنازہ پڑھان توں انکاری ہوگیا،پرپنجابی دا عظیم سوجھوان امر ہوگیا۔
ایس لئے اوہ آپ آکھ گئے
بلھے شاہ اساں مرنا ناہیں، گور پیا کوئی ہور۔