کلیجہ چیر دین والی اک نظم ، نسرین انجم بھٹی
بابا میں پُھل کَڈھیا
وے چلو وے نسرین نوں ڈولی چاہڑئیے
وَریاں توں اے چاہ نہی سی ساہنوں
باتاں پاؤندی، خورے کی لکھدی سی
ویکھاں کیڈی سوہنی لگدی اے پئی
رتا جوڑا پا یا سا سو
ہُن تے سوہرے ٹُر چلی اے
کیویں کَچھوں ہسدی سی
گُڈیا ں پَٹولے چھڈ گئی سارے
تے سرہانے تے کڈھیا پُھل لیڑے بنھ لیا سو
پُچھدی سی ناں
”وے کیہڑا ایں میریاں آندراں نال منجی اُندا“
تے منجیاں داج اِچ ای لے گئی ساریاں
اَسی تے پُنجے سو ں کے وی راضی آں
نی نسرین تو ں لے جا کھیس وی سارے
جیہڑے لڑ لڑ صندوق اِچ دھردی سی
دھیاں تے ویاہ ای چَھڈ دے نے لوک
پیکا تے سُنجا ای رہ جا ندااے
علی عثمان باجوہ
