لکھاری. راجہ صادق اللہ
سوھنیا
بوھے بند پئے ھوندے مسیتاں دے
تے جندرے لگ گۓ ساڈے کعبے نوں
قراّ ت کردے مولبی دی آواز اِچ
ھچکیاں دی اڑکن
صاف پٸی سُنیندی اے۔
رون سیاپے والی کندھ**
دے سامنے
رون سیاپے دی مناھی اے
ویٹیکن سٹی دا
لاٹ پادری
باری راہیں
لُگے ویہڑے وِچ اپنا
سرمن لُدھ کے جاچُکیا اے
بنارس دے پروھت
اپنے وجاے ٹل
بس آپ ھی پئے سُندے نیں
ھو حق اے
چار چوفیرے
دسدے نیں
ھتھ مِلنی موت سُنیہا اے
تے چتاونی اے
دور رھوو اک دوجے توں
گھٹو گھٹ ست فُٹ
ترٹھیاں اکھاں نال
اک دوجے نوں ویکھن دی سوکھ
پتہ نہیں ھور کِنے کو دِن ھے ؟
روز وکھاوندے نیں چینلاں اُ تے
تیرے گھر دا طواف کردے
چِٹے تے گھسمیلے کبوتر
تے مندراں دوالے پھیرے لاوندِیاں
چڑیاں دیاں ڈاراں
اِٹلی دِیاں سُنجیاں گلیاں
تے اوھناں گلیاں دے
بند گھراں دِیِاں کُھلیاں باریاں وِچوں
مونہہ کڈھ کے گاون گاوندے لوک
جہیڑے جیونا چاوہندے نیں
جیون دے نیں
ھسن وسن دے سانوں
سوھنیا !
ساڈے …….
ھسیاں وسیاں
تیرا کِیہہ جاناء ے
ابابیلاں ھتھوں
ھاتھی مروان والیا
ربا !!
کِیہہ ایہہ ساڈے اندراں وِچ بیٹھے
لوبھ کرودھ دے ھاتھی
مارن دا سر بندھ کیتا ای
یاں
حُکم پیا دینا ایں
کِسے ھور ڈھنگ دی جیونی جیون دا ؟
ربا سوھنیا !!
——————————-
** رون سیاپے والی کندھ —–
دیوارٍ گریہ – – Wailing Wall
لوبھ ۔۔لالچ
کرودھ ۔۔ بغض ۔ ۔اندر دشمنی رکھنا
