لکھاری زاھد اقبال بٹ
انسان واھماں راھیں ( زریعے ) زندہ رھندا اے اوہ حقیقت نال زندہ رھناں پسند نھیں کردا کیونجے اوہ جاندا اے کہ حقیقت پھٹ (زخم) لاوئندی اے کنڈی (کمر ) سٹ تے لھو وچ مچ لاوئندی اے،ون سونیاں اوکڑاں دے ناچ نچاندی اے ،سولی چڑھن تے اکھاں وچ اکھاں پاون دے ول سکھاندی اے ، زندگی موت مذھباں دا فرق مکاندی اے ، حقیقت دی کوڑ دا مزا چکھاندی تےحق سچ اتے کھلونا سکھاندی اے۔۔۔ ایہ وی حقیقت اے جو شے تھاڈے قابو توں باھر ھووے اوھنوں قابو کرنا چاھنے آں کیونجے اوہ قابو کرن توں پھلاں بھوں چنگی لگدی اے جد پلے نال بدہ جاوے ،جد حد ھو جاوے، جد مکدی مک جاوے، جد ٹھگے جاون وچ مزا آجاوے، اوھدے کولوں مرن دی حد تیک اکتا جاوے ،جد لٹن لٹاون دی کھیڈ سمجھ آ جاوے تے مترا…اس کولوں اپنی جان چھڈانے وچ ھی مصلحت اے ۔سرکار نےوی حقیقت توں ٍنسن والے (فرار ) لوکاں دے دماغاں دی کاڈہ کڈہ لئی اے سرکار نے لوکاں کولوں جو کم کڈھنا ھوندااے اوسے ترتیب نال اک فکشن گھڑ لیندی اے تے جھوٹی موٹھی دی ھلاشیری ٹی وی چینلاں اتے مطلب کڈھن والے پیشیاں دی سر سنگیتاں دی راگنی دے قصیدے ،ادب ،شاعری ،موسیقی دے تڑکیا نال بفر زوناں ” دی کندہ (دیوار) بناکےانھے واہ چھٹے لاونا شروع کر دیندی اے تے بڑی چالاکی ھشیاری دی پھائی نال اپنا کم کڈھدی رھندی اے تے لوکاں دے آلے دوالے بنائی بفر زوناں دی ریاستی شاتر کندہ لوکاں نوں جھٹکیاں توں بچائی رکھدی اے اس بفر زون پاروں لوکیں ساری حیاتی سرکاری کولھوں دی سرسوں بنی رھن وچ اپنا سر تنی رکھدے نیں تےاوھناں نوں زرا ماسا وھم ھی نھیں ھونداکہ اوھناں نوں” پھک ” کیتا جا رھیا اے.. سٹے وچ سرکار اپنےتیل دے ٹین ڈبے اپنی مرضی نال عیاشیاں لئی بھردی رھندی اے ایہ سارے ھتھی چڑھے ڈ ھگے (جانور) اکھاں اتے کھوپے چاڑھے چکر اتے چکر لائی رکھدے نیں تے اپنا تیل آپوں کڈھن وچ مصروف رھندے نیں ایسے طرحاں فرضی سرکاری بانسری دا چھڑیا ” سر “(گیت) بس تھوڑے دناں لئی چالو رھسی فیر پورا سال اجیھے پشیاں نال جڑے ڈاکٹر ،نرساں ھوون یاں فیر پیرا میڈیکل ستاف ،استاد ، لکھاری ھوون یاں پترکار ، انھے گونگھے ،بھرے ٹیچر ھوون یاں جی دار ٔپڑھیار ، سرکار کم کڈھن توں بعداوھناں دی ھیٹھلی اتلی کرن وچ کوئی کسر نھیں چھڈے گی ۔ اوھناں د ا کوئی وی ماملابھاویں جائیز ھی کیوں نہ ھووے سرکار دا ازلوں ( جدی پشتی ) وطیرہ عام اے کہ سارے لوکاں نال (کجھ پیشیاں نوں کڈہ کے) برابری دیاں بنیاداں اتے پورا سال چھترول ، لتر کھپی جاری رکھنا تے جیلاں وچ ساڑھناں اپنا فرض تے حق سمجھدی اے مترا ۔۔۔آخر … اسیں سرسوں دے کولھواں دے ڈنگر آں ، کوئی مزاق نھیں ۔۔۔۔۔۔
570