لکھاری زاھد اقبال بٹ
نی مائے ۔۔ اسیں سولی چڑھے ، پھندے چڑھن دی جاچ تاں دس ۔
اساں قصے ، لارے سن سن ھف گئے آں ، سانوں گورکھ دھندے دی حقیقی رام کھانی تاں دس ۔
نی مائے.. ۔ساڈے ننگےھو گئے پنڈے ( جسم ) ، ناڑیاں وٹن دی چال تاں دس ۔
اسیں بھکھاں ھنڈاں ھنڈاں تھک گئے آں ، سانوں نویں کچیچی وٹن دی ترکیب تاں دس
نی مائے۔۔ ساڈے پانی ھو گئے کوڑے ، مر دے جیون نوں حیاتی دیون دی فقیری تاں دس
ساڈے گودھی چڑھے سچ ، گھونگھٹ اوھلے لکےسچ کھڈاون دی دھمال تاں دس۔
نی مائے .. ساڈے شینہ گھبرو گھردیاں کندھاں وچ گواچے ،سر چڑھے راھزاناں نال متھا لاون دی رمز تاں دس
اسیں قسمتاں دا لکھیا ھارے نی، صدق صفا دی کوئی نویں لکیر تاں دس
نی مائے ..جو جنگ جتن دا دعوہ کردے نی ،انسانیت دی جنگ ھار گے نی مائے ، ایہ تاں دس ..
..انسانیت دی جنگ ھار گے نی مائے ، ایہ تاں دس
کجھ درست کیتا اے ویرے