لکھاری. زاھد اقبال بٹ
اس دنیا وچ چھلا(احمق) تے کھوتا بن کے پینڈا کرنا ، رھنا وارے وچ اے پر حیاتی نوں زھا نت نال ٹورنا محنت والا کم اے ،ایہ پینڈا ڈنگ ٹپا وء تے تکنیکی ھو کے نھیں کیتا جا سکدا ۔ایہ پینڈا زندگی تے موت نال ھر ویلے بدھیا رھندا اے ،حیاتی مشقتاں تے تکلیفاں دے پینگھ جھولدیاں لنگھدی اے۔ ایہ صدقے صفا دی اوہ اڈاری اے جھدا کوئی انت نھیں ،ایھ نراں تھکیواں اے ،جھوٹی موٹھی داکوئی “ول ولیواں ” نھیں۔ ایہ کھیڈ سولی چڑھن دی اے ،کوئی ھولی دی جھنکار نھیں ۔ ایہ کھیڈ چڑھن تختا اے ، گل میڈل لٹکاون دی وار نھیں ۔ ایھدا ہر پینڈا مشقتاں تے تکلیفاں دا بھار اے ایہ کوئی جسماں اتے بیٹھے پردھاناں دی ھنکار نھیں۔ ا یہ کھیڈ سوالاں جواباں دی تکرار توں اوھلے پلدی اے ، ایھ رلے ملے نظریاں دے سوالاں دا جواب نھیں ۔ ایھدی ھڈیاں دی بھڑوتی دا ” گدا ” ھر ز ہر توں توں پاک اے ، ایھ کوئی مستریاں دی مٹی توں بنائی درودیوار نھیں ۔ چل فیرایس چوفیری کندہ توں کنارہ کرئے ، قیدی قیدی کھیڈ دی لکن میٹی توں جان چھڈائیے ،اپنے آپ نوں اپنے وچ ای لبھئے، نویاں رمزاں دے چانن توں وارے جائیے ۔۔۔۔۔۔ نویاں رمزاں دے چانن توں وارے وارے جائیے ۔۔۔۔۔۔
1,620
ڈپریشن صرف کڑیاں وچ ای نیئں بلکہ منڈے وی اس وچ پھس گئے نے۔۔۔ اصل مسلہ تے اے وے کہ جتھے دل نہ ڈکے۔۔ او کم نیں ہوندا۔۔ پر کون سمجائے ماپیاں نو۔۔۔ جنہا اپنے سفنے اپنی اولاد تو پورے کرنے نے۔۔۔پاویں ایدا کجھ ول مل دینا پوے۔۔۔
گل پیسیاں دی ہووے تے خیر اے۔۔ پرگل تے اے وے کہ روگ دماغ دا بن جاندا اے۔۔ اس زورا زوری دا۔ نتیجہ ڈپریشن تے۔۔ گھر وچ فساد ہوندا اے۔۔
میاں نعیم جی تسیں سوھنی گل کیتی اے
ہر بندے دا زندگی نوں ویکھن تے گزارن د ا اپنا اپنا انداز اے
بٹ صاحب نیں ایس نثر وچ زندگی نوں اپنے وکھرے انداز تے طریقے نال ویکھیا اے تے اوہناں نیں زندگی نوں اپنے اندر لبھن د ا ول دسیا آ ے
پر میرا ذکر بٹ صا حب نیں پہلی لائن دے تیجے لفظ وچ کر دتا اے تے میں ہن ہور کی آکھاں
بٹ صا حب تسی اپنے دماغ تے وقت دا بڑا اچھا استمال کر رے او تسی فلاسفر او تے فلسفی او ہوندا اے جہرا دماغ نال سوچدا اے تے اپنی سوچ نوں لوکاں تک پچا ندا اے
محمد عامر رضا جی تحریر پڑھن تے صلاہن دا بھوں شکریا تے تھاڈے و رگے محنتی لوکاں بارے ساڈی کیہ مجال، صدق سفا نال جیو