قصور ای دھند لی اکھیاں دا جے………

لکھاری . زاھد اقبال بٹ
کسی وی شے نوں رد کرو بھاویں اکھیاں بند کر کے یاں کھول کے اوہ شے دماغ وچ ٹکی رھوے گی ، کیونجے تسیں اپنی سوچ موجب اوھدی پرکھ پڑچول دے ڈھائے چڑھے رھوو گے ،جنھاں وڈا شک ھوسی اوھناں ای وڈی کھیڈ اکھیاں ساھمنے آسی ، ایہ ساری کھیڈ ھاں تے ناں دے آلے دوالے گھمدی رھندی ای ۔ناں وچ ھاں چھپی ھوندی اے تے ھاں وچ وی ناں دا تڑکا موجود ھوندا اے ، ناں پوری نہ تے نہ ھاں پوری ھاں ۔ ھن ساھمنے موجود وڈے وڈے دیو قامت سماجی کرداراں دی دکھ نوں ھولے ھولے پگھلناں پوے گا اپنا آپ چھڈنا پوے گا کیونجے پگھلن ھی اصل کھیڈ اے تے بنیاد اے نویں ریت دی تے پنگردی پریت دی جے ایھناں دا وجود ” آ ئیس برگ ” وانگوں بےسرت کھلوتا رھیا، اکڑیا رھیا ،ساھنوں بےھس ھو کے تکدا رھیا ، ساڈے ھڈاں دی بلدی اگ سیکدا رھیا، ساڈی سکنیں پئی بھک دی گنتی ھی کردا رھیا ، ساہ گھٹدے گل پئے سوڑے لیڑے ویکھدا رھیا ، قلم کاراں ،چتر کاراں دے وڈے شاھکاراں نوں کھسیٹدا رھیا تے برق رفتار داگی گھوڑیاں نوں خرید دا رھیا تے ” مترا ” فیر قصور ای دھند لی اکھیاں دا جے ۔۔۔ قصور ای دھند لی اکھیاں دا جے ۔