جے میتھوں سچ پچھیں

لکھاری زاھد اقبال بٹ
ہر انسان وچ اپنی اپنی توانائی نوں ورتن دی ونڈ وکھو وکھ ھوندی اے ایس خزینے نوں ورتن لئی ہر انسان اپنی من مرضی نال طیہ کردا کہ ایس توانائی نوں کس پاسے تے کنی مقدار وچ تقسیم کرنا اے تے کس پاسے ایھدی ورتوں کرنی اے اجیئی کفیات دی طاقت دی حد وی اے تے حدو بے حد وی اے ،ایھدا فیصلا بندے نے آپوں کرنا اے کہ اوس کیس رستے اتے ٹرنا اے تے اوھدی ونڈ کیویں کرنی اے.تے ایس طاقت نوں اپنیاں لوڑاں تھوڑاں نوں پوریاں کرن اتے کیویں لاونی اے یاں اوس تھاں اتے جتھے لکھاں ایکسپریشن جنھاں وچوں کجھ نھیں کڈھناں ھوندا اوھدے اتے لاونی اے ، کیونجے ویلے دے گزرن نال جسمانی طاقت گھٹ دی جاندی اے تے دوجے پاسے بندادرجا بندی توں پاک روحاں نال کھیڈ کردیاں ویلا گزاردا اے تے سٹے وچ اجیئے بندیاں اندر موت تے حیاتی دا فرق مک جاندا اے تے ھولے ھولے پتا ای چلدا کہ اوہ مستی دے ڈھائے چڑہ جاندا اے ..چیتے رھوے کہ .جسمانی لگائو دی توانائی ضرورت توں وادھو ورتن نال بندے دے دوجے جزبے کھانگھڑ ھو جاندے نیں کیونجے ھر ویلے اوھدی سوچ دا پھیر ایسے خواھش دے آلے دوالے پھوندا رھندا اے تے دوجے نان فزیکل ایکسپریشن ساری حیاتی مونہھ تکدے رھندے نیں تے نہ نظر آون والے ایکسپریشناں دا توازن وگڑ جاندا اے تے ایس توانائی دی کھیڈ مکن مگروں اپنے دوجے جزبیاں دی ٹھل ٹکور نہ کرن پاروں تنھائی دے گیڑے وچ آ جاندا اے تے حیاتی بے مّعنی نظری آوندی اے تے اکلاپا اوھناں دے گل دا ہار بن جاندا اے ۔ منڈا ھووے یاں کڑی اک دوجے نال سانجھے لگائو دا مطلب جسمانی نھیں ھوندا ۔ تے محبت دا مطلب ایہ نھیں کہ دوجا وی اونج ای ریسپانس دیوے جیویں تھاڈا دل کر رھیااے ، ایس طرحاں دی پریت دا وچار وٹاندرا دونواں پاسیوں ھوندا ای نھیں ،تے نہ ھی ٹل لاون نال ملدا اے تے نہ ھی طیہ کیتیاں ملدا اے ایس طرھاں دے پریت ایکسپریشن دی پھنڈی تے غلط فھمی ساری حیاتی گل پئی رھندی اے تے ایہ وی کسے دے وسوں وچ نھیں کی اوہ تھاڈے اتے دبا پاوے کہ توں مینوں حد توں وادھو پریت کر ن دا چارا کر ،ایہ خواب تے ھو سکدا اے حقیقت نھیں ۔ جے کوئی اپنی ناں سمجھی موجب ایہ بولدے کہ مینوں تیرے نال پریت ھو گئی اے تے ایھدا ایہ مطلب نھیں کہ اوھنے تھاڈے لئی سارے بوھے کھول دتے نیں تے ھن تسیں دھگانے سمجھ بیٹھدے اوہ کہ پھلا کم ای جسمانی لگائو ھو سکدا اے ایکسپریشن دے ایکسچینج کرن دا نھیں ،جسمانی لوڑ پوری کرن دا ھو سکدا اے ، اک دوجے دی پیڑہ ونڈن دا نھیں ،ایہ کرتب اپنی دبی ھوئی خواھش پوری کرن داتے ھو سکدا اے ،پرانیاں یاداں نوں سنگھن چکھن دا نھیں ، ایھ اپنی انا دی مردانگی دا وکھالا تےھو سکدا اے،عاجزی اکھ راھیں ونڈن داتماشا نھیں ۔ایہ غصا کڈھن دی ٹچکر تے ھو سکدی اے ، پریت کھیڈ دی پوری پکچر نھیں ھو سکدی ، ایھ پریت ویلا گزارن دی چال تےھو سکدی اے ،سانجھی پریت لکیر نھیں ھو سکدی،ایھ نری سوالاں جواباں دی تکرار تے ھو سکدی اے ،کسے خاص مرتبے اتے جاون دی صلاح ( تجویز ) نھیں ھو سکدی …….. چل فیر متراکوئی تے چارا کرئیے جو ھو سکدا اوہ تاں کرئیے …………..