لیکھ، نعمان یاور
اوہ ویلا اوہ گھڑیاں جد وی ذھن دے پردے توں نکل کے نظراں سامنے آندیاں، اک دم سبھ کجھ تھم جیہاجاندا اے۔
سرکاری ہسپتال داوارڈ جتھے کئی تکلیف دی حداں پار کردے حیاتی تے موت دی سردل تے اپڑچکے سن۔ اوہناں وچ دھرتی تے سبھ توں مل والی شے بستر تے لمی پئی ۔اپنے بالاں نوں کدے کوئی دکھ ،پریشانی وچ ویکھ کے تڑپ جاون والی ماں ایس ویلے جیویں رب نال کوئی گل کررہی سی۔
ایہہ گھڑیہوش دے عالم توں کدھرے اگے سی، اوس ماں کدے اپنے جگر ٹوٹیاں دی اکھی ڈگن والے اترو اپنی مامتا دے آنچل وچ جذب کرلیندی سی۔ حیاتی دی سختیاں کیہ ہوندیاں نیں، کدے بالاں نوں محسوس نئیں ہوون دتا۔
ایس دیہاڑ اک احساس ودھدا جاندا سی ،ایہہ چھاں جنیہے کدے دکھاں دی تپش بالاں تیک ناں آون دتی۔ حالات دے سردگرم توں ہمیش اوہناں نوں بچائے رکھیا۔
ماں آکھدی سی، میرے لال کدے کوئی تنگی ناں ویکھیں،اوہ بالاں دی لوڑاں پورن لئی کوئی وی جتن کردی رہندی۔
ایس گھڑی اپنیں بالاں دی مسیحائی کرن والی ہستی کسے دوائی نئیں بلکہ دعا دے حرفاں دی طلب گار وکھائی دے رہی سی۔
رب نال تعلق بناون دے جنہے وی جتن سن ،جیہڑے اوس بالاں نوں دس چھوڑے سن ،بدقسمت اولاد پریشانی تے لاتعلقی دے عالم وچ سبھ کجھ بھل بیٹھی سی۔اوہناں نوں نری طبیب تے دوا دے فکرلگی سی۔
ہائے کاش! ماں کوئی گل کرے،بالاں نیں محبت نال ماں نوں واجاں دتیاں ،پرانی گلاں یاد کرائیاں ،ماں اوس گھڑی اوہناں نوں اک محفوظ تھاں تے چھڈ جیویں کسے اگلے پڑا دی راہ دا آہر کرچکی سی۔
ماں نوں اپنے منجھلے بال دی چنتا لگی سی، جیہڑا اوس ویلے کسے دوجے دیس توں پرتن دا آہر کررہیا سی، اوس دی اڈیک لمی ہوندی جارہی سی، اوس دیاں اکھیاں راہ تکدی تھک گئیاں سن۔
شاید اوس نوں احساس ہوگیا سی کہ اوہ وی ٹھیک تے محفوظ اے۔وسوں باہرہوون والے درد کے باوجود ماں جیویں مطمئن سی، اوہ جان گئی اوس دے بال اپنا دکھ، درد سنبھال لین گے،اوہناں نوں دنیا دے چلن دی عادت ہوگئی اے۔
اوہدی حالت بالاں توں ویکھی نئیں جاسکدی سی، ماں وی کدوں چاہندی اے کہ اپنے جگر ٹوٹیاں نوں اپنے توں دور کرے۔
قدرت ہر کسےاپنا آپ وکھایا اے، ایس دے کماں وچ کدے کوئی کجھ نئیں کرپایا، ایہہ حقیقت ہر انسان جانندا اے۔
فیر اک ٹھنڈی ہوا چلی، تے اپنے نال اینہاں بالاں دی قیمتی شے وی لے گئی۔
ایس گھڑی نوں کوئی بھل سکیا کیوں جے رب اجیہانظام بنایا اے، ماں ہر پل اپنے بالاں لیے سوکھت دی چھاں ہوندی اے۔
ایہہ سچ سبھ سامنے آجاندا اے، حیاتی دی ایس اوکھی گھڑی توں ہرکسے نوں متھے لگناپیندا اے۔ اینہاں اخیرلے لمحے،دکھ بھریاں یاداں نوں دل وچ وسان لئی،ایہہ چھاں، ٹھنڈی ہوا، مڑنئیں آندی،بندے دی خواہش پوری حیاتی اوس دا پچھا کردی رہندی اے۔
کاش! میں انج کردا، اونج کردا ایہہ ہوجاندا،
ایہہ گھڑی گزرگئی،
ماں دی محبت، گلاں تے اوس دیاں یاداں چنگی طرحاں محفوظ کرکے رب سامنے اوس نوں خراج پیش کیتا جاوے۔
آؤ! ماں لیے دعا کریئے۔
