لکھاری زاھد اقبال بٹ
انسان معاشی،سیاسی،طبی ،سماجی پکھاں وچ تحقیقاں دی روشنی وچ ترقی دیاں پوڑھیاں چڑھدا جا رھیااے ۔ ویلے دی لنگھن نال نویکلیا دل کھچو یں شیواں حیاتی دا حصا بناءیی جا رھیا۔ مورتکار تے چترکار رنگاں نال کھیڈدا کھیڈدا انسانیت دے رنگاں وچ ٹرانسفام ھو رھیا۔ انساناں دی سیوا تے ٹھل ٹکورکرن والےڈاکٹر،انجینر،استاد،مورت کار تے چترکار انسانیت دی محبت دے سبھی دعویدار نیں تے کجھ تے دڑھ وٹی رکھدے نیں تے باقی دے مال بناون وچ مصروف نیں۔ ایھ گل وی سچ اے گھر بیٹھے زبانی کلامی انسانیت نال محبت دیاں پینگھاں جنی مرضی اچیاں چڑھاں لو پر نیڑے بیٹھے بندے نال محبت کرنی اوکھی ھوندی اے کیونجے اوھدے نال جڑے سوالاں دے جواب دینے پین گےجو وارے وچ نہیں لہذا بندا اسان محبت دی تلاش کھوجداجس وچ کوئی حساب کتاب نہ جڑیا ہووے کیون جے ساھمنے کھلوتا بندا تہاڈے واسطے مسلے کھلارے گا اوکڑا پیدا کرے گا تکرارکرے گا تے محبت آذاد ھوندی ھر قید توں وی آزاد۔ نشانا بنھ شکار تے کیتا جا سکدا اے محبت نہیں۔ ایہہ تے اجیہی کیفیت اے جو صرف اپنے آپ نال ای کرکے محسوس کیتی جا سکدی اے کسی دوجے نال نئیں۔
624
