نویں نویں گلاں تے بھجارتاں پاون والے سیاستداناں تے حاکماں ہمیش قوم نوں کسے ناں کسے بھمبل بھوسے وچ پائے رکھیا جے اوہناں نوں کجھ ہتھ پلے ناں پے سکے۔ لوکاں نوں سکون شانتی پہچان دی تھاں اوہناں دی سوچاں دے پینڈے لمے کیتے جاوندے نیں۔ اوہناں دے دکھ درد گھٹاون لئی کسے نویں دنیا دی راہ پادتا جاندا اے۔
وڈے لوک مطلب حاکم تے اوہناں دا ٹبر کیہ کردے نیں، کتھے جاندے نیں، کیہ کھاندے پیندے تے پاندے نیں، ہر گل نوں ودھا چڑھا کے ماڑے لوکاں لئی کہانیاں تیار کیتی جاندیاں نیں، اوہناں لئی ایہدے وچ ای بڑا چس ہوندا اے۔ حاکماں دے ویاہ، عشق، بال جمن فیر اوہناں بالاں دی نکی نکی چوہلاں سبھے میڈیا راہیں لوکاں تیک اپڑ جاندی اے۔
جے اوہ بیمار پے جاون تے ڈاھڈا پریشان کردیندے نیں، اوہ کیہڑے باہر دے ملک گئے اوتھے کیہڑے ہسپتال گئے کیہڑے وڈے ڈاکٹر اوہناں دا علاج کیتا، لوکاں اک دوجے نوں ایہیہ جانکاری دینی ہوندی اے۔ کدے کدے بیماری اوکھی ہوجاوے تے لوکیں پریشان ہوجاندے نیں فیر اوس بارے اک دوجے نوں پچھدے پھردے نیں ایہہ کیہ بیماری اے ایہدا علاج کیہ ہوندا اے۔ کیہ بندہ مر تے نئیں جاندا۔
حاکماں دی بیماری مطلب پنڈ وچ جیویں چودھری بستر اتے پے جاوے تاں پورے پنڈ نوں چنتا لگ جاندی اے، ایویں حاکم دا روگ جیویں لوکاں وی روگی بنادیندا اے۔ اخر اوہدے نال محبت تے چاء دا رشتہ ہوندا اے۔ کیویں نال دل نوں کھچ پوے۔ اک اک لمحے دی خبر رکھنی پیندی اے۔ جے کوئی مخالف غلط گل کرے یاں بددعاواں دینی شروع کردیوے تاں جی کردا اوس دی گچی نپ دیوے۔ ٹھیک اے کسے دی بیماری اتے اجیہی گلاں چنگی نئیں لگدیاں ، رب دے کماں اتے سوال چکنا وی چنگا نئیں ہوندا۔
ساڈے حاکم بیمار ہون تاں اوہناں نوں لکھاں کروڑاں دی دعاواں دا آسرا وی ہوندا اے، ماڑے نوں تاں اپنے وی پریشانی وچ دعا دینا ہورے بھلھ جاندے نیں۔ رب دی مدد وی ودھ جاندی اے۔ ماڑے نوں اوس ویلے اپنا آپ ہور ماڑا لگن لگ پیندا اے۔ اوہدے لئی ہسپتال گھٹ جے چلا جاوے تاں ڈاکٹر نئیں، فیر دوا دارو تے ٹیسٹاں جوگا کجھ نئیں، اوہدی تے آتما رُل جاندی اے۔ اوس ویلے اوس نوں حاکم دی بیماری تے اوس دا علاج یاد آجاندا اے۔
ماڑے نوں حاکماں دے روگ تے اوکھے علاج بارے دسن مگروں وڈی سوچاں وچ پادتا جاندا اے، اوہ تاں لیڈر دی محبت وچ ای بیمار پے جاندا اے، اوس نوں ایہہ بھلھ جاندا اے پئی جد میں بیمار پیا ساں تاں پچھن والا نئیں سی، دوا چھڈ دعا کرن والا کوئی نئیں سی، خوش قسمت اے ساڈا حاکم تے اوہدا ٹبر جنہوں سبھ ملدا اے۔
ایہناں دی بیماریاں اتے سوچ سوچ کے ماڑے ہور ماڑے تے نالے آپ روگی بن جاندے نیں، اوہناں دے دماغ پولے ہوجاندے نیں، کدے کدے اک دوجے نال لڑن پے جاندے نیں۔ وڈے دی لڑائی وچ لڑن دا تے سمجھ لگدا اوس دی بیماری نوں اپنا روگ بنالینا سمجھوں باہر اے۔
ماڑے دا سوال بن دا پئی ساڈا علاج کون کرے گا، اوس نوں بس اک تسلی ہوندی اے پئی رب تے ساریاں دا اوہ ضرور اوہدا خیال کرے گا، ایہو اک گل ماڑے نوں جیوندا رکھ دی اے۔ نئیں تاں ڈاھڈا کوئی کسر نئیں چھڈدا۔
639
