لکھاری زاھد اقبال بٹ
بھک کٹن دی پیڑہ ، کینسر تے بال جمن دی پیڑہ اوھی تن جاندا جس تن اتے پیڑھ ،سواری کیتی ھوندی اے۔ نہ کوئی دوجا ایس پیڑہ دی شدت نوں محسوس کر سکدااے تے نہ ھی ایس پیڑھ نوں وٹا سکدا اے.جیکر حادثاتی طور کسے دوجے دی مصیبت اچن چیت ساھمنے آ وی جائے اوہ بھانے بناون دی ڈیوائیس نوں خاطر وچ لیاندیا اوہ بس اوھدے چھرے اتے پھیلی زردی ول اک بے دھیانی جھاتی مارن مگروں کندھ تے لگے شیشے وچ اپنے چھرے دی پھیلی لالی نوں غنیمت جاندیاں آکھدا اے میرے لائیق کوئی خدمت ھوئی تے ضرور دسناں. پر حقیقت وچ ایھناں لمھیاں وچ اوہ ڈنگ ٹپائو ادھا موجود تے ادھا غیر موجود چھیتی توں چھیتی اپنی جان چھڈانا چاویندا اے کیونجے اوھدا ھتھ کوئی چکی وچ نھیں آیا کہ دو چار منٹ ودھ بیہ جائے. چیتے رھوے جو بندے ، بندیاں نال گھری محبت نھیں کردے اوہ ایہ دھگانے دی پیڑھ دا بھار نہ چک سکدے نیں تے نہ ای سیہ سکدے. نیں بند ے اند ر دھن تے جنس دی بھک دی لت جنون دی حد تائیں موجود ھوندی کیونجے ایس بھک وچ مزا تے اڈیک ھوندی اے جے اڈیک وچ دھن لکیا ھووے تےدھن کیھنوں چبدا اے.اوھ اپنی کھٹی وٹی وچ چھڈ کے محبت دی گھرائیاں لبھدا پھرے ایہ اوہدی کتاب دے کسے ورقے وچ ایھ بھاشن سرے توں موجود نھیں ھوندا اوہ صرف دھن اکٹھا کرن وچ ایھناں کھب جاندا اے اوہ کسے دی موت دی خبر نوں وی اگلی واری اپنی سمجھن دی تھاں دوجے دی واری ھی سمجھدا اے .اجوکے سمے دا اجیھا انسان جو کسے دے موت نوں اپنی موت نہ سمجھدا ھووے،کسے دی پیڑھ نوں اپنی پیٹھ نہ سمجھدا ھووے ،.کسے دی عزت نوں اپنی عزت نہ سمجھدا ھووے، اوہ کسے دی بھکہ نوں اپنی بھکھ کیویں سمجھ سکدا اے ۔جس سماج وچ نیند وچ جاگ تے جاگ وچ نیند آون لگے تے سمجھ لوو تھاڈا ھر سوال پھائی بن جائےگا۔ تسیں جاندے اوہ کہ دنیا وچ کروڑاں لوکیں بھکیاں رھ کے زندھ کیویں رھنا اے دی مشق وچ جتے نیں تے ایہ بھک دا ورھیاں توں لڑ لگیا “کاسا” کئی کئی دیھاڑے گزرن مگروں اک چپاتی توں وی محروم رھندا اے ۔کجھ گھنٹیاں مگروں ان پانی ملن دا آسرا ھووے تے بندہ سیھ لیندا اے پرجتھے پتا ای نہ ھووے، روٹی کدوں ملنی اے اوتھے بھک دی شدت دا اندازہ صرف بھکھ وچ پھسیا بھکھا ای کر سکدا اے رجیا نھیں ۔ دوجے پاسےوڈے ڈھڈا والے کسے توں گھٹ نھیں اوہ وی کشت کٹن واسطے تیار نیں،بھک کٹن لئی قربانی دیون واسطے ھر دم تیار نیں اوہ ڈاکٹری چارٹ موجب کیویں گھٹ کھا کے اپنے ڈھڈ دا سائیز 34 کرنا اے اوہ ایس ڈاھدی سخت محنت وچ مصروف نیں ۔اس ڈاھڈی مشق نال تھاڈے ڈھڈ تےگھٹ سکدے نیں پر بھکے دی بھک نھیں
866
