لکھاری زاھد اقبال بٹ
بندہ ساری حیاتی “insecurity ” دے خوف نوں مڈھوں مکاون دے جتن وچ گزار دیندا اے پرایہ “insecurity ” دے خوف دا ان ڈٹھاجپھاجان نھیں چھڈدا۔ اس توں پچھا چھڈاون لئی بندہ اپنی اپنی سمجھ مطابق ھتھ پیر ماردا اے۔کجھ قسمت دا لکھیا سمجھ کے ایھدے نال ٹھلدے رھندے نیں ۔ کجھ دبا کے پیسا جوڑن دی جدی پشتی عادت تے کجھ زیادہ بال جم کے.. کجہ وادھو دھن کما کے . تے کجھ اپنی لیڈری چمکا کے کجھ مار دھاڑ کر کے .تے کجھ بدیسی ملکاں دا رخ کردے نیں. تے کجھ چل سو چل دی پالیسی نوں اپنی حیاتی دا مقصد سمجھ بیٹھدے نیں اجیھے لوکی ماضی مستقبل دے ڈاھدے گیڑے وچ پھس کے رہ جاندے نیں۔insecurity ” دی ٹینشن تے آون والے دیھاڑیاں دا خوف اونھوں گھماکے رکھدیندا اے اس تیزگام زندگی دے گیڑیاں وچ ون سونے لیڑیاں دی بھرمار تے اوھدی سلسل ورتوں ، ٹھگی نال دھن دولت کماون دا چسکا، نائیاں دیاں ھٹیاں اتے روز دیھاڑی دے نت نویں بناو سنگھار دا مسکا تے اپنے آپ نوں ظاھری طور تے نویں توں نویں انگ وچ پیش کرنا تے ظاھری صورت دے محادرے نوں ھرگھنٹے توں بعد بدلیا جا سکدااے پر ” روح دا رت ” لشک پشک راھیں نھیں بدلیا جا سکدا تے نا پسمایا جا سکدا اے تے نا ای ایھدے نال ڈنگ ٹپائو ٹھگی کیتی جا سکدی اے. ایہ صرف اپنے من نوں پرچاون دی اک جھوٹی اٹکل اے ،لڑ لگیا بھلیکھا اے.. ایھ گل سدھی اے کہ ” روحاں “دا ابھار اپنا ھوندا اے. ایھدی انتی تے مسافت کسے فلسفے دی محتاج نھیں ھوندی ایہ تاں صاف تے کشادہ روحاں دی حدوں بے حد اڈاری ھوندی اے تے ایہ اڈاری خوف توں پاک تے خون وانگوں نرول ھوندی اے اجوکے سمے دے انسان ول فریب دی انتی وچ فیدا چکن دے عادی بن گئے نیں .تے ھن اوہ اپنیاں کیتیاں نوں بھگت رھے نیں ……. تے کجھ انمول ھیرے اس جگت وچ انساناں نال بناں وتکرے برابری دیاں بنیاداں اتے سیوا وچ رجھے نیں ۔اجوکے سمے دا انسان insecurity دے خوف دا سیاپا کردا نظری آوندا اے جیکر ویروا کرئے تے زیادہ insecurity دے خاکیاں دا مڈہ ای نھیں بس ھر کوئی کل نوں معجزاتی چنگا ویکھن دے تناو دا شکار اے تے ایہ اڈیک بندے اندر پنجے گڈھ کے بیٹھی اے تے دوجے پاسے کجھ زورآوراں سماج چ ماڑے لوکاں لئی اٹکناں دی پھائی دا جال وچھائی بیٹھے نیں تاں بے وس لوکاں نوں اسانی نال چاریا جا سکے تے اوھناں دا شکار کیتا جا سکے… ایہ وی سچ اےکہ زورآوراں ھمیش ماڑے لوکاں نوں مدہ کے ھی مال متاں بنایا اے .تے اوہ داہ لاون دا کوئی موقع ھتھوں جاون نھیں دیندے تے اوھنان دا ایہ لوکاں نال کیتا دھرو تے زیادتی دماغ دے حصے وچ چرخے وانگوں ساری حیاتی گھمدی رھندی اے تے ایہ ویھارجیوندے جی اوھدی جان نھیں چھڈدا سٹے چ خوف دیاں لگیاں لمیاں قطاراں اپنی اپنی واری دی اڈیک وچ رولا پائی رکھدیاں نیں کھ ساڈے ول تک سجناں…. پر سجن اکھ بچا کے پچھا چھڈانا چاوھندا اے پر چچڑ وانگوں چمڑیاں بلاواں تے دھرو دیاں مورتاں اوھدیاں رات دیاں نیندراں اڈ اکے رکھ دیندیاں نیں تے اوھدی مت وی مار چھڈدیاں نیں بھاویں ایس گل نوں زورآور سنجیدہ نہ سمجھن پر سجنوں گل تے سچ اے .. تے آو فیر عام بندے دی حیاتی ول تھوڑا جیھا چانن پائے ، عام لوکائی دیاں وی غیر ضروری ون سونیاں شیواں ڈھون دی ڈھونی دماّّغ نوں بے وس تے خراب کر چھڈدیاں نیں.تے بندہ اپنے آپ نوں غیر محفوظ تے بے وس سمجھنا شروع کر دیندا اے.سٹے وچ وقت دے لنگھن نال insecurity دا خوف ودہ جاندا اے.. insecurity دے خوف دی ھک وجہ وادھو دھن کمانااے تاں جے لوکیں اوھدی صلاحنا کرن …ایہ وی اے وی سچ اے کھ دنیا وچ بندہ شرافت تے جزبا دیت نال جنم لیندا اے۔ھوش سنبھالن توں لیکے پوری حیاتی گزارن تائیں لوکاں دی شاباش تے صلاھناں دا شوقین جدی پشتی ھوندا اے ۔ اس شاباش تے صلاھناں دے شوق وچ کدی اوہ امریکا،لندن،دبئی تے کئی بدیسی ملکاں وچ اپنے آپ نوں بے وطناں کر چھڈدا اے ایس خواھش پاروں کہ حیاتی دیاں لوڑاں تھوڑاں نوں آسانی نال پوریا جا سکے گا پر ایتھے وی “insecurity “دا خوف پچھا نھیں چھڈدا ۔نویں ملک وچ ان ڈٹھے لوکاں نال ویھار قائم کرن داجتن، اپنی نسل دے گواچن دا ڈر،بدیسی ملکاں وچ پشواں وانگوں ھیاتی گزارن دے پچھتاویاں دا خوف، انسیکیوریٹی دی ٹینشن توں بچن لئی تحفظ دی مستقل کوشش جو ساری حیاتی جھولی وچ نھیں پیندی کسے سچ آکھیا اے دور دے ڈھول ھمیش چنگے لگدے نیں ۔ پیرس جاون دا چائہ دو دیھاڑیاں وچ ای پورا ھو جاندا اے۔ایہ چڑھیابخار جلدی لیہھ جاندا اے جدوں ایھدا experience کیتا جاندا اے. سچی گل اے کھ بدیس وچ .ناں تھانوں کسے ویکھناں تےناں کسے اکھی ملا کے ھنسناں، ناں کسے موڈھیاں ھتھ رکھناں، ناں یار دا کس کے جپھا، نا تھانوں بوھے تے اڈیک، ناھی تھانوں صلاھن نہ ملان والا، نا کوئی روون ھسن نا کوئی ادھار دیون والا، نا کوئی سر پٹی رکھن والا تے نا کوئی بچپن دا یار بیلی ، ناں بالاں نال ھاسا کھیڈ اں ، جد سارے جزبیاں نوں لگ جاون تالے، جد مٹھے بول بولن لئی جیبھ ترسے تے اپنے وطناں نوں ضرور پرتی…. اپنے وطناں نوں ضرور پرتی …… .
698
