حجرے شاہ مقیم دے ‘ اک جٹی عرض کرے
میں بکرا دیواں پیر دا ‘ جے سر دا سائیں مرے
پنج ست مرن گوانڈناں ‘ رہندی آں نوں تاپ چڑھے
ہٹی سڑے کراڑ دی ‘ جتھے دیوا نت بلے
کتی مرے فقیر دی ‘ جیڑی چوں چوں نت کرے
سنجیاں ہو جان گلیاں ‘ وچ مرزا یار پہرے
ایس کلام دا مطلب اے؛
حجرے شاہ مقیم دے ‘ اک جٹی عرض کرے
میرے جسم وچ میرا قلب سچے بادشاہ دا حجرہ اے۔ ایس حجرے وچ رین والے سچے بادشاہ اگے ‘ میری ناقص عقل فریاد کردی اے۔
میں بکرا دیواں پیر دا ‘ جے سر دا سائیں مرے
میں رب سچے دا مخلص بندہ بن کے نیک کم کرن لگ پوواں ‘ جے میرے سر تے سوار شیطان میرا پچھا چھڈ دیوے۔
پنج ست مرن گوانڈناں ‘ رہندی آں نوں تاپ چڑھے
بے ایمانی ‘ غرور ‘ تکبر ‘ فساد ‘ فضول خرچی ‘ نمود و نمائش ‘ نا انصافی ‘ خیانت ‘ دھوکہ بازی ‘ ظلم زیادتی والی آں عادتاں جیہڑیاں میرے وجود نال ریندی آں نے انہاں چوں میری آں پنج ست عادتاں ختم ہو جان تے باقی وی کمزور ہو جان۔
ہٹی سڑے کرار دی ‘ جتھے دیوا نت بلے
میرے نفس وچ ہر ویلے دنیا داری دی آں خواہشاں چمکدی آں ریندی آں نے ‘ میرا نفس ‘ نفس لوامہء توں نفس مطمنہء ہو جاوے تاکہ ایس وچ دنیا داری دی آں خواہشاں ختم ہوجان۔
کتی مرے فقیر دی ‘ جیڑی چوں چوں نت کرے
میری زبان دی آں غیبت کرن ‘ بہتان لان ‘ تہمت لان ‘ طعنے مارن ‘ ٹوکاں کرن ‘ مہنے دین ‘ جھوٹ بولن ‘ خوش آمد کرن والی آں خرابیاں ختم ہو جان۔ جیہڑی آں میری زبان نوں ہر ویلے “چوں چوں” کرن وچ لائی رکھدی آں نے۔ ایس کرکے میری زبان ماڑے نوں ویکھ کے اناں دی بے عزتی کردی اے تے تگڑے نوں ویکھ کے اناں دی جی حضوری کردی اے۔
سنجیاں ہو جان گلیاں ‘ وچ مرزا یار پھرے
میرے قلب وچ نفس ولوں دنیا داری دی آں خواہشاں آنا بند ہوجان تے فے میرے قلب وچ صرف میرے رب دا امر ای پھردا رووے۔
ایس کلام نوں حافظ برخوردار ( ستہارویں صدی ) نے اپنی ” مرزا صاحباں ” وچ ایس طراں لکھیا اے؛
حُجرے شاہ مقیم دے ‘ ہِک جٹی عرض کرے
پنجے مرن گوانڈھنیں ‘ پنجاں نوں تاپ چڑھے
کُتی مرے فقیر دی ‘ جیہڑی ٹوں ٹوں نِت کرے
ہٹی سڑے کراڑ دی ‘ جِتھے ڈیوا نِت بلے
سُنجیاں ہوون گلیاں، تد مرزا سیر کرے
افتخار مِترا PMF
434
