لکن میٹی۔۔ محمد شجاع الدین

سچ دا سبق پڑھا کے مینوں آپے روندی مار گئیوں
لکن میٹی کھیڈ سی اپنی کیہڑی بکل مار گئیوں
اک تیرے ٹر جاون مگروں بھریا میلہ اجڑ گیا
آپوں مٹی دی چھاں بہہ کے مینوں دھپے ساڑھ گئیوں
میرے جئے کسبی نوں ہن تک تیریاں اکھیاں کجیا سی
ننگا ننگا آکھدے لوکیں توں شریکا ہار گئیوں
میں بالاں جیہا بال ساں حالیں کیہڑی عمر ودھیری سی
مچھاں داڑھی ویکھ توں سمجھیں میرےسب کم سارگئیوں
گھر پہنچن چ تینوں اڑیا دیر سویر کیوں ہو جاندی
ہن کوئی پچھن والا نئیں اے جیوندیاں جی توں مار گئیوں
روٹی دا میں بالن کیتا لیڑے اگ تخائی اے
آ بہہ میرے کول نی مائیں کاہنوں عرش مینار گئیوں
مینہہ ورھدا اے بدل گجدا گھپ ہنیرے ڈر لگدا
دس نی مائیں دس نی مائیں کاہنوں لینوں پار گئیوں