لکھاری زاھد اقبال بٹ
جے تھانوں تریہ (پیاس)لگی اے تے صبر نال اڈیکو –اڈیک جنھی زیادہ ھوسی ، منزل چھیتی ملسی۔تساں بیع(بیج)زمین وچ سٹ دتا تے ھن چھانویں بیھ کے سکون نال ویکھو کہ کیہ ھوندا اے ۔سوڑھے پین تے چنتا کرن دی لوڑ نھیں ۔بیع اپنے آپ نوں زمین اندر پاڑھ کے اپنا سر کڈھسی تےھوا دی تھاپ نال موج مستی کردیاں ھولے ھولے خلا نوں چپ کر کے چیردیاں ودھدا رھسی پر تھانوں اس عمل نوں ترکھا کرن دی لوڑ نھیں تے نہ ھی تسیں کر سکدے اوہ۔۔۔ بس تساں تکناں اے اسیں سب جانوں آں کہ کسے وی پکھ وچ کیتی محنت سڑہ سواہ نھیں ھوندی ،سچائی نال ھر ٹریا پینڈا بے پھل ھو ھی نھیں سکدا۔ کدی کدی بے صبری لگ جاندی اے پر بےصبری توں مکھ موڑدیاں تریہ دا پینڈا جاری رکھنا پیندا اے ، نتیجا جو وی نکلے اوھدی پرواہ نھیں کرنی چاھیدی ۔۔۔سماج دے چالو ویھار وچ لوکاں دا وطیرا عام اےکہ جس کشتی نے تھانوں پار لنگھایا ھوندا اے او ھنوں سر اتے چکی پھردے نیں تے لوکاں نوں ساری حیاتی ایہ بھاشن دیندے پھردے نیں کہ اس کارن اساں کنڈے اتے اپڑے آں اس واسظے اساں ایہ بیڑی نوں سر اتے چائی رکھنا اے ۔ متراں گل سن میری ….. بدلدے نوے سماج دیاں بدلدیاں لوڑاں دے نال سانوں ٹرن دا پک کرناچاھیدا اے، نویاں رمزاں دے گیڑیاں نوں دھیان نال سمجھدیاں اپنی روح دا حصا بنانا چاھیدا اے ، اجیھیاں بیڑیاں نوں یاد ضرور رکھو پر سر اتے چائی رکھنا عقلمندی نھی، ھر انسان دی روح نہ صرف اک دوجے توں وکھ اے ، سگوں اوھدے اندار اپنیاں صلاحیتاں دے پینترے تے اٹکلاں وے پینڈے وی وکھو وکھ نیں لھازا لوکاں نوں آزادی نال اس جیون نوں جیون دا کھلا موقع لوڑی دا اے تاھیوں پکی پیڈی تہزیب دی نیھ (بنیاد) رکھی جا سکدی اے ۔۔ مترا … جیکر اساں اس بیڑی دا بھار چکی رکھیا جس دی ھن لوڑ نھیں سگوں خطرناک اے ،فضول اے ، اساں اس( کشتی) دی ورتوں کر کے چھڈ وی دتی اجوکے سمے ایھنوں جپھا مارن دی کوئی لوڑ نھیں، ایھنوں چمڑے نہ رھوو کیونجے ھن اس دی لوڑ (ضرورت) نھیں ،ایویں بنا لوڑ کسے شے نوں چمڑیاں رھناں نرا بھار ھی ھوندا اے ۔۔۔ پر لوکاں نوں اس بھار وچ مزا آرھیا ھوندا اے اوہ اس نال چمڑیاں رھناں چاوھندے نیں اوہ سمجھدے نیں اس بیڑی نے سانوں ڈبن توں بچایا اے تے اسیں ایھدے احسان مند آں، اس واسطے اس نوں سر اتے چکے رکھنا اے ،یعنی جہاز تے کھوتا ائیر پورٹ اتے کھلوتے نیں تے خلقت کھوتے اتے بیٹھن لئی پھنڈی پاء رھئی اے تے ۔۔۔۔۔۔ مترا۔۔۔ جے جمھوریت دا فیصلاکھوتے اتے ھی سفر کرنا اے تے کھوتا حاضر اے— ا
778
