” بکل وچ چور ” : لکھاری زاھد اقبال بٹ

لکھاری زاھد اقبال بٹ
لوکاں دا پکا پیڈا وطیرہ اے کہ کامیابیاں نوں اپنی محنت دا سٹا ( نتیجا ) سمجھدے نیں جد کی ناکامیاں نوں دوجے دی سوچی سمجھی سازش سمجھدے نیں ایہ کوئی اچنبے دی گل نھیں ،روز دیھاڑیاں دی واپری اے ۔ انساناں اتے جو وی بھارر پیندا اے یاں اوہ کسی وی سیچوئیشن وچ پھس دا اے ، اوہ ایہ سمجھدا اے کہ پئی ایہ میرے مخالفاں دی سازش ا ے ۔۔۔یاں ۔۔۔ کوئی مخالف چپ چپیتے میریاں ٹنگاں کھچ رھیا اے ، مزے دی گل اے کہ جد ساریاں سیچوئیشناں من مرضی نال چل رھیاں ھوندیاں نیں اوھدوں کوئی تھاڈا ویری نھیں ھوندا، حیاتی لکھاں کروڑاں رازاں ، زائیقیاں نال بھری رام کھانی اپنے کرداراں سمیت کھلوتی اے ایہ تھاڈی Choice کہ تسیں اپنی جھولی کیھڑیاں شیواں ، کماں نال بھردے جے . کیونجے situation creates subconcious and subconcious creates situation ۔۔۔ مترا ۔۔ جیویں تسیں دن رات تنہائی وچ ، لوکاں دی موجودگی ، غیر موجودگی وچ مندا چنگا سوچدے ھو ، اوھی تھاڈی میموری بندی رھندی اے ، تسیں اپنی میموری نوں اپنی مرضی نال کٹ پیسٹ نھیں کر سکدے تے نہ ھی اپنی من مرضی نال ایھدے اتے پرت (غلاف) چڑھا سکدے ھو۔۔۔ متھے لگیاں اوکھتاں ، سوکھتاں ، کالکاں ، چمکاں اپنی ھی میموری دا نتیجا ھوندیاں نیں کسے دوجے دیاں شرارتاں ،دشمنیاں نھیں ھوندیاں ۔ بنک اکاونٹ وچ نوٹ جمع کرائو گے نوٹ ھی نکلن گے ، دماغ وچ کچرا بھرو گے ، کچرا ھی نکلے گا ھن تائیں جو سوچدے رھے ، کردے رھے، مار دھاڑ ، دھکے شاھی ، اپنے ھتھ آئی کجھ دیھاڑیاں دی طاقت نوں Abuse کردے رھے ، لوکاں نوں سائیکالوجیکلی ، اموشنلی ، فیزیکلی ،ا کنومیکلی ،سوشلی بلیک میل کردے رھے ، اپنا کھوٹا سکا مال متے دے زور اتےدھکے زوری چلاندے رھے ، لوکاں دے کیتے کماں نوں قبرستان دے حوالے کردے رھے ۔۔ کد تائیں ایہ گورکھ دھندا خون دی تھاپ اتے چلدا رھسی .ایہ ویلا پلٹا کھاسی ، اپنے آپ نوں جواب تاں دینا پیسی ۔۔۔ لاک کیتے “جنیٹک کوڈ اں” دا کوئی پاس ورڈ نھیں ھوندا ، بھگتنا تاں پیسی …. مترو۔۔۔ اپنے ماضی وچ کیتے کماں تے کرتوتاں ، امیجینیشن دیاں فرمیشی قلابازیاں دی وجا توں جد حال وچ تسیں اپنے آپ نوں پھسیا محسوس کردے ھو ، ایہ پھسن ، پھسلن ، اپنی میموری وچ دن، رات ، یاں تنہائی وچ کیہ سوچدے رھندے سی ، اوھی تھاڈی میموری دا حصا بندا رھیا ، جد ساری حیاتی تسیں اپنی میموری وچ گند بلا دی کھچڑی پکاندے رھوو گے . سٹے (نتیجے)وچ تھاڈی زبان کوڑہ ،شک شبھے دا کوڑہ ھی بولے گی ، میموری وچ اکھٹے کیتے گند دیاں ان ڈ ٹھٹیاں سٹاں (تکلیفاں ) ، اندروں اندری کٹدیاں رھسن ، مترا ۔۔ھر اک نال کھندا رھسیں ، شک شھبے دی دھونی ھر پاسے مچائی رکھسیں ،متر پیاریاں نوں گل دی پھائی بنائی رکھسیں ، مترا گل سن میری اس ساری پیڑہ تے کجھاں دا قصور وار توں آپوں ایں ، کوئی دوجا نھیں ، اپنی روز دیھاڑیاں دی میموری
نوں دھیان نال چنگے کسباں نال بنانا ، بھرنا ، ، جاگنا ، سونا ، کرنا بھرنا ، لینا دینا ، کھانا پینا،دھونس ، ڈوھنگ ، ھنسنا رونا، حرص لالچ ، نفسا نفسی ، نفس پرستی ، آزادی غلامی ، محبت شرافت منافقت ، سچ جھوٹ، ّعاجزی کرودہ ، حدوں بے حد دیاں حداں دیاں رمزاں ‘ ، لاڈ پیار دے سارے پینترے تیرے ھتہ وس وچ سن ۔۔۔۔ مترا ۔۔اپنے آپ نوں پچھان ،دھیان ، سیہان ،گیھان ۔۔۔ متر پیاریو تسیں دریا دے کنڈے توں دور ھو کے مچھیاں نھیں پھڑ سکدا ۔۔۔۔ تے نہ ھی چلدا پانی کنڈیاں نوں جپھے ماردا اے ۔۔۔